۱۰۶٬۳۳۱
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مـ' به 'م') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'یـ' به 'ی') |
||
خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
'''مخزن الاسرار'''، نخستین گنج از «پنج گنج» الیاس بن یوسف نظامی گنجوی (530-591ق) است که در حدود سال 570ق، در بحر سریع مطوی موقوف، به نام ملک فخرالدین بهرامشاه، سروده شده است و به کوشش بهروز ثروتیان، منتشر شده است. | '''مخزن الاسرار'''، نخستین گنج از «پنج گنج» الیاس بن یوسف نظامی گنجوی (530-591ق) است که در حدود سال 570ق، در بحر سریع مطوی موقوف، به نام ملک فخرالدین بهرامشاه، سروده شده است و به کوشش بهروز ثروتیان، منتشر شده است. | ||
ابیات این مثنوی در نسخههای موجود متفاوت است، ولی آنچه بیشتر مقرون به صحت میباشد، 2260 بیت است. غرض شاعر از سرودن این مثنوی، تـوجه دادن مردم به خودشناسی، خداشناسی، پاکی و پاکیزگی تن و روان از آلایشها و کدورات طبیعی و پیروی از | ابیات این مثنوی در نسخههای موجود متفاوت است، ولی آنچه بیشتر مقرون به صحت میباشد، 2260 بیت است. غرض شاعر از سرودن این مثنوی، تـوجه دادن مردم به خودشناسی، خداشناسی، پاکی و پاکیزگی تن و روان از آلایشها و کدورات طبیعی و پیروی از دین، حق، عدالت و پژوهش صفات و اخلاق پسندیده است<ref>ر.ک: رادفر، ابوالقاسم، ص132</ref>. | ||
پیش از شروع مطلب اصلی، کتاب با مقدمهای در ستایش خداوند آغاز میشود. سپس دامن سخن را به مناجات با حضرت باریتعالی میکشاند و زیباترین و دلنشینترین سخنان را در دو مناجاتنامه روحبخش و جاننواز خود سر میدهد. سپس به نعت پیامبر(ص) در پنج بخش پرداخته، پاکترین احساسات و علایق درونی خود را به پیشگاه ایشان ابراز داشته است. البته در ضمن نعتها که در هرکدام به موضوعی نو با تعبیرات دلانگیز پرداخته، مسئله معراجنامه را هم فراموش نکرده است و حق سخن را به بایستهترین وجه ادا کرده است. مدح و ستایش ملک فخرالدین بهرامشاه نیز تعدادی از ابیات منظومه را به خود اختصاص داده و در پی آن، سبب نظم کتاب و ستایش ممدوح خود را آغاز میکند<ref>ر.ک: همان، ص132-133</ref>. | پیش از شروع مطلب اصلی، کتاب با مقدمهای در ستایش خداوند آغاز میشود. سپس دامن سخن را به مناجات با حضرت باریتعالی میکشاند و زیباترین و دلنشینترین سخنان را در دو مناجاتنامه روحبخش و جاننواز خود سر میدهد. سپس به نعت پیامبر(ص) در پنج بخش پرداخته، پاکترین احساسات و علایق درونی خود را به پیشگاه ایشان ابراز داشته است. البته در ضمن نعتها که در هرکدام به موضوعی نو با تعبیرات دلانگیز پرداخته، مسئله معراجنامه را هم فراموش نکرده است و حق سخن را به بایستهترین وجه ادا کرده است. مدح و ستایش ملک فخرالدین بهرامشاه نیز تعدادی از ابیات منظومه را به خود اختصاص داده و در پی آن، سبب نظم کتاب و ستایش ممدوح خود را آغاز میکند<ref>ر.ک: همان، ص132-133</ref>. |