پرش به محتوا

اب‍وح‍ات‍م‌ رازی، م‍ح‍م‍د ب‍ن‌ ادریس‌: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ابن‌ن' به 'ابن‌ ن'
جز (جایگزینی متن - '↵↵|' به ' |')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - 'ابن‌ن' به 'ابن‌ ن')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
خط ۶۱: خط ۶۱:


== در کلام دیگران ==
== در کلام دیگران ==
ابوحاتم را فردی آشنا و چیره‌دست در تشخیص صحت و سقم حدیث و جرح و تعدیل روات و ناقلان آثار و توانا در حفظ حدیث دانسته‌اند. او به گفته پسرش تنها از یکی از استادان خود به نام ابن‌نفیل حدود 13000 حدیث شنیده و نوشته بوده است. مقام و منزلت علمی وی چنان بود که طالبان علم برای استماع حدیث به نزد او می‌شتافتند چنانکه وقتی در بغداد به نقل حدیث پرداخت کسانی چون ابن ابی الدنیا، قاضی محاملی، محمد بن مخلد دوری، احمد بن منصور رمادی و ابراهیم بن اسحاق حربی از او حدیث شنیدند.<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/5369 همان، ص310-311]</ref>
ابوحاتم را فردی آشنا و چیره‌دست در تشخیص صحت و سقم حدیث و جرح و تعدیل روات و ناقلان آثار و توانا در حفظ حدیث دانسته‌اند. او به گفته پسرش تنها از یکی از استادان خود به نام ابن‌ نفیل حدود 13000 حدیث شنیده و نوشته بوده است. مقام و منزلت علمی وی چنان بود که طالبان علم برای استماع حدیث به نزد او می‌شتافتند چنانکه وقتی در بغداد به نقل حدیث پرداخت کسانی چون ابن ابی الدنیا، قاضی محاملی، محمد بن مخلد دوری، احمد بن منصور رمادی و ابراهیم بن اسحاق حربی از او حدیث شنیدند.<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/5369 همان، ص310-311]</ref>


حجاج بن شاعر درباره ایشان گفته در مشرق اسلامی مانند ابوزرعه و ابوحاتم و ابن واره و ابوجعفر دارمی نیامده است. نسائی او را ثقه خواند و ابن خراش درباره وی گفته: از اهل امانت‌داری و معرفت بود. ابوالحسن قطان درباره وی می‌گوید: «ما رأیت مثل أبی حاتم الرازی، لا بالعراق، و لا بالیمن، و لا بالحجاز».<ref>ر.ک: الدومی، منذر سلیم محمود، ص8</ref>
حجاج بن شاعر درباره ایشان گفته در مشرق اسلامی مانند ابوزرعه و ابوحاتم و ابن واره و ابوجعفر دارمی نیامده است. نسائی او را ثقه خواند و ابن خراش درباره وی گفته: از اهل امانت‌داری و معرفت بود. ابوالحسن قطان درباره وی می‌گوید: «ما رأیت مثل أبی حاتم الرازی، لا بالعراق، و لا بالیمن، و لا بالحجاز».<ref>ر.ک: الدومی، منذر سلیم محمود، ص8</ref>