۱۰۶٬۳۳۱
ویرایش
الحاوي في رجال الشيعة الإمامية: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ابن‌ن' به 'ابن ن'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '.↵↵رده:کتاب‌شناسی' به '. ==وابسته‌ها== {{وابسته‌ها}} رده:کتاب‌شناسی') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن‌ن' به 'ابن ن') |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
#نظر محقق كتاب درباره ارزش تاريخى كتاب طبقات الإمامية در تاريخ تشيع چنين است: يكى از جنبه‌هاى سودمند اين اثر مفقود، اهميت آن در شناساندن تاريخ شيعه، به‌ويژه در منطقه شامات است. اطلاعات منحصربه‌فرد موجود در شرح‌حال‌هاى برجاى مانده از اين اثر، مى‌تواند دامنه نفوذ تشيع را در حلب، طرابلس و نواحى شامات نشان دهد. شرحى كه وى درباره حسن بن زهره آورده و نقش عظيم اين فقيه بزرگ شيعه را در دولت مملوكى و اعتبار اجتماعى او ياد كرده، يكى از بهترين نشانه‌هاى قدرتمندى شيعه در آن نواحى و ارزش و اعتبار علمى و اجتماعى و دينى شیعیان به‌ويژه خاندان [[ابن زهره، حمزه بن علی|ابن زهره]] است. البته اين مسأله تنها ويژه تشيع حلب نيست، آگاهى‌هاى ارائه شده توسط او درباره حسین بن روح نوبختى، [[شيخ مفيد]] و نيز [[ابن شهرآشوب، محمد بن علی|ابن شهرآشوب]] مازندرانى، واقعاً بى‌نظير و منحصربه‌فرد و بسيار عالى است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16734/1/37 همان، ص37]</ref> | #نظر محقق كتاب درباره ارزش تاريخى كتاب طبقات الإمامية در تاريخ تشيع چنين است: يكى از جنبه‌هاى سودمند اين اثر مفقود، اهميت آن در شناساندن تاريخ شيعه، به‌ويژه در منطقه شامات است. اطلاعات منحصربه‌فرد موجود در شرح‌حال‌هاى برجاى مانده از اين اثر، مى‌تواند دامنه نفوذ تشيع را در حلب، طرابلس و نواحى شامات نشان دهد. شرحى كه وى درباره حسن بن زهره آورده و نقش عظيم اين فقيه بزرگ شيعه را در دولت مملوكى و اعتبار اجتماعى او ياد كرده، يكى از بهترين نشانه‌هاى قدرتمندى شيعه در آن نواحى و ارزش و اعتبار علمى و اجتماعى و دينى شیعیان به‌ويژه خاندان [[ابن زهره، حمزه بن علی|ابن زهره]] است. البته اين مسأله تنها ويژه تشيع حلب نيست، آگاهى‌هاى ارائه شده توسط او درباره حسین بن روح نوبختى، [[شيخ مفيد]] و نيز [[ابن شهرآشوب، محمد بن علی|ابن شهرآشوب]] مازندرانى، واقعاً بى‌نظير و منحصربه‌فرد و بسيار عالى است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16734/1/37 همان، ص37]</ref> | ||
#همچنين محقق بحث مفصلى در مورد تشيّع در حلب نوشته و از جمله چنين آورده است كه: شواهد زيادى وجود دارد كه اكثريت مردمان حلب تا زمان ايوبى‌ها بر مذهب تشيع امامى بوده و پس از آن تا اواخر دوره مماليك و حتى تا به امروز اقليتى از شيعه در اين شهر و برخى از روستاهاى اطراف باقى مانده است.... ظهور تشيع در اين شهر، به قرن سوم و چهارم هجرى، به‌ويژه دوران حمدانيان و در رأس آنها سيف‌الدوله و سپس فضاى ايجاد شده توسط فاطميان بازمى‌گردد.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16734/1/37 همان، ص37- 38]</ref> | #همچنين محقق بحث مفصلى در مورد تشيّع در حلب نوشته و از جمله چنين آورده است كه: شواهد زيادى وجود دارد كه اكثريت مردمان حلب تا زمان ايوبى‌ها بر مذهب تشيع امامى بوده و پس از آن تا اواخر دوره مماليك و حتى تا به امروز اقليتى از شيعه در اين شهر و برخى از روستاهاى اطراف باقى مانده است.... ظهور تشيع در اين شهر، به قرن سوم و چهارم هجرى، به‌ويژه دوران حمدانيان و در رأس آنها سيف‌الدوله و سپس فضاى ايجاد شده توسط فاطميان بازمى‌گردد.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16734/1/37 همان، ص37- 38]</ref> | ||
#جناب [[جعفریان، رسول|جعفريان]] تأكيد كرده است كه در لابلاى شرح‌حالهایى كه از [[ابن ابی‌طی، یحیی بن حمید|ابن أبى‌طى]] درباره برخى از عالمان حلب نقل شده، مى‌توان نمونه‌هاى ديگرى از همراهى برخى از ادباى شيعه با سلاطين ايوبى را يافت. به جز آنها، براى نمونه مى‌توان به احمد بن على بن زنبور (م 613ق) اشاره كرد كه [[ذهبى]] از وى با عنوان الإمام الأديب ياد كرده، او را از غلاة الرافضة دانسته و نوشته است كه سلطان صلاح‌الدين را در حلب با يك قصيده بلند ستايش كرد. نمونه ديگر كه شرح حال وى را ابن النجار در ذيل تاريخ بغداد آورده و [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]] نيز مطالب وى را نقل كرده، شاعر برجسته على بن على معروف به | #جناب [[جعفریان، رسول|جعفريان]] تأكيد كرده است كه در لابلاى شرح‌حالهایى كه از [[ابن ابی‌طی، یحیی بن حمید|ابن أبى‌طى]] درباره برخى از عالمان حلب نقل شده، مى‌توان نمونه‌هاى ديگرى از همراهى برخى از ادباى شيعه با سلاطين ايوبى را يافت. به جز آنها، براى نمونه مى‌توان به احمد بن على بن زنبور (م 613ق) اشاره كرد كه [[ذهبى]] از وى با عنوان الإمام الأديب ياد كرده، او را از غلاة الرافضة دانسته و نوشته است كه سلطان صلاح‌الدين را در حلب با يك قصيده بلند ستايش كرد. نمونه ديگر كه شرح حال وى را ابن النجار در ذيل تاريخ بغداد آورده و [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]] نيز مطالب وى را نقل كرده، شاعر برجسته على بن على معروف به ابن نماء حلى است كه يك شيعه تمام‌عيار بوده و از شاهان شام نيز ستايش مى‌كرد. سرشناس‌ترين خاندان شيعى اين شهر، سادات بنى زهره هستند كه طى چند صد سال، رهبرى شيعه را در حلب و برخى ديگر از شهرهاى شام بر عهده داشته‌اند.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16734/1/48 همان، ص48]</ref> | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||