۱۰۶٬۳۱۲
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابنج' به 'ابن ج') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابنس' به 'ابن س') |
||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
گفتنی است در بحث دوم بخش اول که - کمابيش - مبتنی بر نظرسنجی و گردآوری اطلاعات ميدانی است، با فرض روايی نتايج، از آنجا که نظرسنجی تنها در برخی از دانشگاههای تنها سه کشور سوريه، مغرب، مالزی صورت گرفته است، بیترديد تعميم آنها به همه دانشگاههای جهان اسلام نارواست. | گفتنی است در بحث دوم بخش اول که - کمابيش - مبتنی بر نظرسنجی و گردآوری اطلاعات ميدانی است، با فرض روايی نتايج، از آنجا که نظرسنجی تنها در برخی از دانشگاههای تنها سه کشور سوريه، مغرب، مالزی صورت گرفته است، بیترديد تعميم آنها به همه دانشگاههای جهان اسلام نارواست. | ||
ديگر آنکه نام کتاب محمد | ديگر آنکه نام کتاب محمد ابن سحنون کتاب المعلمين ضبط شده است (ص 28) ومیدانيم که نام کتاب او آداب المعلمين است. نيز نام کتاب ابن جماعه نادرست و ادب العالموالمتعلم ضبط شده، حال آنکه نام اين کتاب، تذکره السامع والمتکلم فی ادب العالم والمتعلم است. | ||
از ديگر خطاهای رخداده در کتاب، ضبط ايسيسکو به صورت ايسسکو است (ص 150). | از ديگر خطاهای رخداده در کتاب، ضبط ايسيسکو به صورت ايسسکو است (ص 150). | ||
از اينها مهمتر و البته زشتتر آن است که در شرح زندگی | از اينها مهمتر و البته زشتتر آن است که در شرح زندگی ابن سينا و زکريای رازی خطاهای نابخشودنی رخ داده است. مثلاً در صفحۀ 264 ادعا شده است که شمسالدوله حاکم همدان، بوعلی را زندانی کرد. نيز تاجالملک (وزير شمسالدوله)، پسر شمسالدوله و جانشين او معرفی شده است. همچنين زادگاه بوعلی خورميش آمده است که البته نادرست است؛ نام اين محل به صورت خرميثين و خرمثين ضبط شده و زادگاه بوعلی روستای افشنه است. | ||
همچنين زندگینامه محمد زکريای رازی (251-313 ق) با زندگینامه فخر رازی (قرن ششم و هفتم) خلط شده و شرححال فخر رازی به عنوان شرححال زکريای رازی عرضه گشته است. از جمله بدايع اين کتاب انتساب التفسير الکبير فخر رازی به زکريای رازی است (ص 271-272). | همچنين زندگینامه محمد زکريای رازی (251-313 ق) با زندگینامه فخر رازی (قرن ششم و هفتم) خلط شده و شرححال فخر رازی به عنوان شرححال زکريای رازی عرضه گشته است. از جمله بدايع اين کتاب انتساب التفسير الکبير فخر رازی به زکريای رازی است (ص 271-272). |