۱۰۶٬۳۳۱
ویرایش
مجموع رسائل اليواقيت في علوم الحديث: تفاوت میان نسخه‌ها
مجموع رسائل اليواقيت في علوم الحديث (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۹ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۲
، ۱۹ نوامبر ۲۰۲۳جایگزینی متن - 'جلال الدین' به 'جلال‌الدین'
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'جلال الدین' به 'جلال‌الدین') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
او همچنین، به همراه تحقیق متن و درج پاورقی، شرح‌حالی از نویسندگان را در آغاز هر رساله آورده است. | او همچنین، به همراه تحقیق متن و درج پاورقی، شرح‌حالی از نویسندگان را در آغاز هر رساله آورده است. | ||
رساله‌هایی که در مجموعه نخست فراهم آمده‌اند، عبارتند از: رسالة أبی داود سجستانی إلی أهل مکة؛ رسالة الحافظ الإمام البیهقی (458-384ق) إلی أبی محمد الجوینی؛ «درة العارفین فی کشف العلل التی تعرض للمحدثین» از ابو محمد عبدالله بن محمد بن سید بطلیوسی (521-444ق)؛ «النهج السدید فی أقوی و أصح و أثبت الأسانید» و «الروض الباسم فی الکلام عن مستدرک أبی عبد الله الحاکم» و «توضیح المدرک فی تصحیح المستدرک» از | رساله‌هایی که در مجموعه نخست فراهم آمده‌اند، عبارتند از: رسالة أبی داود سجستانی إلی أهل مکة؛ رسالة الحافظ الإمام البیهقی (458-384ق) إلی أبی محمد الجوینی؛ «درة العارفین فی کشف العلل التی تعرض للمحدثین» از ابو محمد عبدالله بن محمد بن سید بطلیوسی (521-444ق)؛ «النهج السدید فی أقوی و أصح و أثبت الأسانید» و «الروض الباسم فی الکلام عن مستدرک أبی عبد الله الحاکم» و «توضیح المدرک فی تصحیح المستدرک» از جلال‌الدین عبد الرحمن بن أبی بکر سیوطی (911-849)؛ «التحفة المرضیة فی حل بعض المشکلات الحدیثیة» از حسین بن محسن انصاری (1327-1225ق)؛ «نفع العباد فی نظم الروایة و الإسناد» از عبد القادر بن محمد بن عبد القادر سوری مالکی فاسی؛ «منح المنة فی سلسلة بعض کتب السنة» از أبو الإسعاد محمد عبد الحی کتانی (1382-1302). | ||
==رسالة أبی داود إلی أهل مکة== | ==رسالة أبی داود إلی أهل مکة== | ||
| خط ۹۲: | خط ۹۲: | ||
| | ||
==رسالة المحدّث الإمام محمد عبد الحی اللکنوی (درگذشته 1303ق)== | ==رسالة المحدّث الإمام محمد عبد الحی اللکنوی (درگذشته 1303ق)== | ||
لکنوی در این رساله، پس از درج آرای علی حلبی، محمد ابن سید الناس، علی قاری، سیوطی، نووی، سخاوی، ابن حزم و احمد خغاجی، دیدگاه | لکنوی در این رساله، پس از درج آرای علی حلبی، محمد ابن سید الناس، علی قاری، سیوطی، نووی، سخاوی، ابن حزم و احمد خغاجی، دیدگاه جلال‌الدین دوانی در کتابش «نموذج العلوم» را می‌پسندد. در بخشی از آن چنین آمده است: هرگاه حدیث ضعیف در فضیلت عمل آمده بود و حرمت و کراهتی را در پی نداشت، عمل به این حدیث روا است. اما اگر کار، میان حرمت و استحباب دوَران داشت، وجهی برای استحباب آن عمل نیست چرا که در این کار، دغدغه افتادن در مکروه وجود دارد و در ترک آن، به ترک مستحب گمان می‌رود. نویسنده کلام دوانی را در خطر کراهت و استحباب احتیاط در کار دین نقل می‌کند و آگاهی بیشتر از مسأله حدیث ضعیف را به خواندن رساله دیگری از خود به نام «ظفر الأمانی بشرح المختصر المنسوب إلی الجرجانی» واگذار می‌کند.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص237-229</ref> | ||
==رسالة الحافظ الحجة الشیخ ظافر أحمد العثمانی (1304-1264ق)== | ==رسالة الحافظ الحجة الشیخ ظافر أحمد العثمانی (1304-1264ق)== | ||