آسمان در آینه تجلی قرآن بر دیوان کبیر مولانا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آسمان در آینه تجلی قرآن بر دیوان کبیر مولانا''' تألیف علیرضا مختارپور قهرودی؛ این کتاب، تحقیق و بررسی تأثیرات آشکار استفاده از آیات، اصطلاحات و مفاهیم قرآنی در دیوان کبیر مولانا و جامع‌ترین پژوهش در موضوع خود است که به صورت علمی و دقیق استخراج و تدوین شده است. در آغاز کتاب، بیش از شصت صفحه به عنوان مقدمه، به بررسی زندگی مولانا، بیان نمونه‌هایی از انعکاس قرآن در دیوان کبیر، روش کاراین تحقیق و روش استفاده از آن اختصاص يافته است. به باور نگارنده، مولانا به شکل‌های ذیل از قرآن مجید در دیوان خود بهره گرفته است:

الف)ذکر کلمات آیات قرآنی عینا در ابیات و با همان معنا؛ ب) ذکر نام سوره‌های قرآن کریم؛ ج)ذکر کلماتی که در قرآن آمده و خاص قرآن است؛ د) ذکر ترجمه محتوای بخشی از آیه؛ ه)اشاره به مضمون یک یا چند آیه؛ و)اشاره به مفاهیم قرآنی؛ ز) اشاره به اصطلاحات قرآنی بدون اشاره به آیه خاص؛ ح)استفاده از تعابیر قر آنی برای مقاصد دیگر.

روش تحقیق و چگونگی انطباق ابیات دیوان کبیر با آیات قرآن کریم بنا بر آنچه در مقدمه

۱.ابتدا تمامی ابیات دیوان کبیر مورد مطالعه قرارگرفته و ابیاتی که به هر شکلی به آیه‌ای

از آیات قرآنی اشاره داشته یا مفهومی از مفاهیم قرآن کریم در آن طرح شده استخراج گردیده است. سپس ابیاتی که صرفاً نام پيامبران الهی در آن آمده؛ اما هیچ مطلبی از مفاهیم قرآن کریم در آن بیت نبوده حذف شده است.

برای سهولت کار خوانندگان،این کتاب بر اساس ترتیب سوره و آیات تنظیم شده که از سوره فاتحه الکتاب(حمد)آغاز و با سورۀ ناس پایان می‌یابد. در هر سوره ابتدا اگر نام سوره بدون ذکر آیه‌ای خاص در بیتی مورد استفاده مولانا قرار گرفته ابیات مربوط، ذیل نام سوره قرار گرفته و سپس آیات هر سوره که مورد اشاره مولانا بوده به ترتیب ذکر شده است. در هر بخش در سطر اول شمارۀ سوره، سپس نام سوره و بعد شمارۀ آیه ذکر شده است.