۴۰
ویرایش
التذکرة في الوعظ: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
'''التذكرة في الوعظ'''، نوشته [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|جمال‌الدین ابوالفرج عبدالرحمن بن علی بن محمد الجوزی]] (597ق)، از دانشمندان بزرگ حنبلی‌مذهب است که در دانش‌های گوناگون نظیر فقه، اصول فقه، تفسیر، حدیث، اخبار و تاریخ | '''التذكرة في الوعظ'''، نوشته [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|جمال‌الدین ابوالفرج عبدالرحمن بن علی بن محمد الجوزی]] (597ق)، از دانشمندان بزرگ حنبلی‌مذهب است که در دانش‌های گوناگون نظیر فقه، اصول فقه، تفسیر، حدیث، اخبار و تاریخ چیره‌دست بوده است. این کتاب با تحقیق [[سعد، طه عبد الروف|طه عبدالرئوف سعد]] چاپ شده است. [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزی]] کتابش را در بیست‌وچهار مجلس تنظیم کرده است. روش او در اندرزگویی (وعظ) خطابی است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص6-197</ref> و معمولاً در همان آغاز و نیز در جای‌جای موعظه‌هایش سخن را با آوردن شعر زینت می‌بخشد. وی بیشتر از آیات قرآن نسبت به احادیث برای اتقان کلامش بهره برده و برخی از آیات قرآن را نیز تفسیر کرده است<ref>ر.ک: همان، ص147</ref>. | ||
سمت و سوی مباحث [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزی]] عبارت است از: عبودیت خدای یگانه‌ای که پروردگار جهان هستی است و شأنیت پرستش دارد و اینکه باید آدمیان به او پناهنده شوند و خودشان را از یک‌سو، با درک انسانیت خویش و از سوی دیگر، با شوق بندگی خداوند و بایستگی ترس و هراس از او به مقام بندگی برسانند و پایان نیکویی را در انتهای زندگی داشته باشند و به بهشت جاویدانش دست یابند. | سمت و سوی مباحث [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزی]] عبارت است از: عبودیت خدای یگانه‌ای که پروردگار جهان هستی است و شأنیت پرستش دارد و اینکه باید آدمیان به او پناهنده شوند و خودشان را از یک‌سو، با درک انسانیت خویش و از سوی دیگر، با شوق بندگی خداوند و بایستگی ترس و هراس از او به مقام بندگی برسانند و پایان نیکویی را در انتهای زندگی داشته باشند و به بهشت جاویدانش دست یابند. | ||