پرش به محتوا

الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:NUR06069.jpg|بی‌قاب|چپ|خرسان، سید محمدمهدی|175px]]
[[پرونده:NUR13493J1.jpg|بی‌قاب|چپ|امامت و غیبت از دیدگاه علم کلام|175px]]


'''سید محمدمهدى موسوی خرسان''' (1347-1445ق)، فقیه، نویسنده، مصحح، محقق، تراجم‌نگار
'''امامت و غيبت از ديدگاه علم كلام'''، ترجمه‌اى است از كتاب «المقنع في الغيبه» اثر [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد‌ ‎مرتضى]] علم الهدى (355- 436ق) كه به اهتمام واحد تحقيقات مسجد جمكران صورت گرفته است.


دانش‌هاى ابتدایى و سطوح را نزد پدرش سید حسن بن هادی خرسان و شیخ محمدرضا عامرى، سید محمود حكیم، شیخ محمدعلى تبریزى، شیخ على سماكه حلى و شیخ صادق قاموسى فراگرفت.
موضوع اثر در اثبات امامت و مسأله غيبت امام مهدى(عج) از راه براهین كلامى شيعه مى‌باشد.


سپس از محضر درس حضرات آیات عظام [[خویی، ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خوئى]] (متوفای 1413ق)، سید عبدالهادى شیرازى و [[حکیم، سید محسن|سید محسن حكیم]] بهره برد.
اثر به درخواست يكى از وزيران زمان [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد‌ ‎مرتضى]](ره) مبنى بر تبيين مفهوم غيبت تدوين شده است و از آن جا كه در اوّل كتاب و نيز در بخش‌هاى ديگر آن به اثار شافى و تنزيه الانبياء ارجاع داده شده، مى‌توان دريافت اين اثر بعد از آن دو به رشته تحرير در آمده است.


مشایخ ایشان در نقل حدیث و روایت عبارتند از مرحوم پدرش و شیخ محمدمحسن، معروف به [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ تهرانى]] (متوفای 1389ق)، [[بجنوردی، سید حسن|سید حسن بجنوردى]] (متوفای 1395ق)، [[بحرالعلوم، محمد صادق|سید محمدصادق بحرالعلوم]] (متوفای 1399ق)، [[بهبهانی، سید علی|سید على بهبهانى]] (متوفای 1395ق)، [[موسوی سبزواری، عبدالاعلی|سید عبدالاعلى سبزوارى]] (متوفای 1414ق)، [[موسوی خلخالی، مرتضی|سید مرتضى خلخالى]] (متوفای 1411ق)، سید على بهشتى و از علماى اهل سنت: سید علوى بن عباس مالكى مكى، شیخ حماد انصارى، شیخ محمد ابى‌الیسر بن عابدین مفتى شام، شیخ محمدصالح قادرى شامى، سید بن حمزه نقیب شامى، الحبیب محمد بن علوى حضرمى مالكى و مجدالدین مؤیدى الیمانى مى‌باشند.
روش كلى كتاب عقلانى است و مصنّف از منابع شهود ونقل استفاده نكرده است و به صورت استدلالى و به شيوه متكلمان شيعه بحث‌هاى خود را مطرح نموده است و ديگر اينكه [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد‌ ‎مرتضى]](ره) براى اوّلين بار، اين روش كتابت و اسلوب خاص در طرح مسائل و شبهات را به طريقه سؤال و جواب (فان قيل- قلنا) بكار برد و در آن با برهان قوى و منطقى اشكالات مخالفين را جواب داده است.


سرانجام در روز یک‌شنبه ۲۶ شهریور ۱۴۰۲ش برابر با ۱ ربیع‌الاول ۱۴۴۵ق در نجف اشرف درگذشت.<span id="mp-more">[[خرسان، سید محمدمهدی|'''ادامه ...''']]</span>
كتاب [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد‌ ‎مرتضى]](ره) نخست در بخش اوّل درباره امامت و عصمت بحث مى‌كند. سپس ديدگاه فرقه‌هایى از قبيل كيسانيّه، ناووسيّه، و واقفيّه درباره مهدى منتطر را بيان مى‌كند، در ادامه سبب غيبت امام مهدى(عج) مى‌آيد و مؤلف معتقد است كه بر ما لازم نيست كه سبب غيبت آن حضرت را به شكل معين و مشخص بيان كنيم، بلكه براى دانستن نيكو بودن غيبت او، همين مقدار كافى است كه بدانيم او معصوم است و كسى است كه هيچ كار ناشايسته‌اى انجام نمى‌دهد. همچنين ايشان سبب مخفى بودن امام زمان(عج) از دشمنان و دوستانش را ذكر و بين اين دو فرق قائل است. و در ادامه به اقامه حدود الهى در زمان غيبت اشاره مى‌شود و بخش دوم كه تكمله‌اى است كه بعد از اتمام المقنع بر آن افزوده شده، در آن از كيفيّت ارتباط امام غايب(ع) با دوستان خود در دوران غيبت و نيز از چگونگى رفتار شیعیان با او، چگونگى آگاهى امام به زمان ظهور و عدم امكان جاى گزينى براى امام بحث نموده است.<span id="mp-more">[[امامت و غیبت از دیدگاه علم کلام|'''ادامه ...''']]</span>