اللباب في علل البناء و الإعراب: تفاوت میان نسخه‌ها

آنچه باعث اهميت كتاب مى‌شود، اين است كه نويسنده آن علاوه بر نحو، لغت، فقه و قرائات قرآن، در علم فرائض، حساب، جبر و مقابله و ادبيات نيز صاحب اطلاع بود، تا آنجا كه ابن جوزى مشكلات خود را در ادبيات، بر او عرضه مى‌كرد و ابوالفرج ابن حنبلى، او را در تمامى اين علوم، امام مى‌خواند <ref>بجنوردى، سيد كاظم و همكاران، ص 216</ref>.

در مقدمه محقق، در ابتدا مطالبى پيرامون علم لغت و مباحث اعرابى نوشته شده و در ادامه، زندگى‌نامه مؤلف، ارائه گرديده است <ref>مقدمه محقق، ص 5</ref>.

در مقدمه نويسنده، به فوايد و اهميت علم نحو اشاره شده است <ref>مقدمه نويسنده، ص 43</ref>.

نمى‌توان اين اثر را، كتابى صرفا نحوى دانست، بلكه به اعتقاد برخى شايسته است كه مطالب آن را «ماوراء نحو»، «فلسفه نحو» و يا «نحو النحو» دانست <ref>غازى مختار طليمات، ص 99</ref>.

اين كتاب، براى عامه خوانندگان نوشته نشده، بلكه براى خواص آنان و به عبارت دقيق‌تر، براى كسانى به نگارش درآمده است كه از آموختن علم نحو و تدبر در اسباب و تفكر در علل آن، براعت از تسلسل و تغلغل در اسرار لغات، اكتشاف موارد پنهان و رد اقوال ضعيف و پى بردن به قول صحيح، لذت مى‌برند <ref>همان</ref>.