۱٬۸۷۲
ویرایش
ابن شنظیر، ابواسحاق ابراهیم بن محمد بن حسین (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۳ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۰
، ۱۳ اوت ۲۰۲۳بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگینامه | عنوان = ابن شنظیر، ابواسحاق ابراهیم بن محمد بن حسین | تصویر = NUR00000.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = ابن شنظیر، ابواسحاق ابراهیم بن محمد بن حسین | نامهای دیگر = ابواسحاق ابراهیم بن محمد بن حسین | لقب = ابن شن...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
}} | }} | ||
''' | ''' ابن شنظیر، ابواسحاق ابراهیم بن محمد بن حسین ''' | ||
==تحصیل و سفرها== | ==تحصیل و سفرها== | ||
ابن شنظیر، ابواسحاق ابراهیم بن محمد بن حسین (۳۵۲-۱۰ ذیحجۀ ۴۰۲ ق / ۹۶۳-۳ ژوئیه ۱۰۱۲)، محدث، مورخ و فقیه مالکی طُلیطلی اندلسی. | |||
او در طلیطله از محدثان بسیاری مانند ابومحمد عبدالله بن محمد بن امیه و ابومحمد عبدالله بن فتح بن معروف و دیگران حدیث شنید. | او در طلیطله از محدثان بسیاری مانند ابومحمد عبدالله بن محمد بن امیه و ابومحمد عبدالله بن فتح بن معروف و دیگران حدیث شنید. | ||
ابن شنظیر با ابوجعفر احمد بن محمد بن میمون مصاحبت داشت، چنانکه نوشتهاند در رتبه و مقام مانند وی بود و هر دو تن عنایت کاملی به علم و بحث در روایات و ضبط مشکلات احادیث داشتند. آنها از آغاز فراگیری دانش و استماع حدیث در طلیطله و هنگام سفر به قرطبه و دیگر شهرهای اندلس و سپس مسافرت به شرق همیشه باهم بودند و حتى اجازاتی که به دیگران میدادند، به طور مشترک بوده است. | |||
==مشایخ== | ==مشایخ== | ||
ابن شنظیر در قرطبه از خلف بن قاسم و ابوعبدالله بن مفرج و دیگران استـماع حـدیث کرد و در ۳۸۰ ق / ۹۹۰ م با دوست خود | ابن شنظیر در قرطبه از خلف بن قاسم و ابوعبدالله بن مفرج و دیگران استـماع حـدیث کرد و در ۳۸۰ ق / ۹۹۰ م با دوست خود ابن میمون به مکه رفت و پس از انجام مراسم حج در آنجا از ابوالحسن علی بن عبدالله بن جهضم و در مدینه از قاضی ابوالحسین یحیی بن محمد حسنی حنفی حدیث شنید. در جنوب فلسطین و در مصر نیز از ابوعدی عبدالعزیز بن علی مقری و دیگران، در طرابلس از ابوجعفر مؤدب احمد بن حسین و در قیروان از ابوالقاسم عبدالرحمن بن محمد بکری معروف به ابن الصقلی استماع حدیث کرد و دانش آموخت. | ||
==تدریس== | ==تدریس== | ||
سپس به طلیطله وطن خود بازگشت و در آنجا اقامت کرد و به نشر حدیث پرداخت. او و دوستش | سپس به طلیطله وطن خود بازگشت و در آنجا اقامت کرد و به نشر حدیث پرداخت. او و دوستش ابـن میـمون در مسجـد جـامع طلیـطله حلقـۀ درسـی تشکیل دادند، چنانکه از اطراف و اکناف طالبان علم نزد آنان میآمدند. | ||
ابن شنظیر مردی زاهد بود که بسیار روزه میگرفت و تلاوت قرآن میکرد. او اهمیت بسیاری به جمع آوری حدیث و بحث و اجتهاد در آن میداد و به طرق مختلف حدیث آگاهی داشت. در حلقۀ درس مردی موقر و با هیبت بود، چنانکه در حضور او جز سخن از علم و حدیث سخنی دیگر، خاصه در امور دنیوی به میان نمیآمد. او مخالف با اهل بدعت بود. | |||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
ابن شنظیر پس از مرگ یار نزدیک خود | ابن شنظیر پس از مرگ یار نزدیک خود ابن میمون تنها در حلقۀ درس شرکت میکرد، لیکن پس از چندی درس را ترک گفت و تا هنگام مرگ خانهنشین شد. | ||