قرآن و آخرين حجت: مشترکات قرآن و حجت زمان(عج): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (Hbaghizadeh صفحهٔ القرآن و الحجة: مشترکات قرآن و حجت زمان(عج) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به قرآن و آخرين حجت: مشترکات قرآن و حجت زمان(عج) منتقل کرد)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۶: خط ۲۶:
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
'''قرآن و آخرين حجت: مشترکات قرآن و حجت زمان(عج)''' نام كتابى است كه به قلم يكى از ارادتمندان به ساحت امام عصر (ع)؛ يعنى مرحوم آيت اللّه حاج شيخ رضا توحيدى (ره)، در باب قرابت‏ها، شباهت‏ها و فصول مشترك قرآن و امام زمان (ع) به نگارش درآمده است. اصل اين كتاب بنا به آنچه حجّت الاسلام على اكبر مهدى‏پور در معرّفى مؤلّف و كتاب آورده‌‏اند، در دوازده دفتر تنظيم و تدوين شده كه تنها اين بخش مشتركات به چاپ رسيده است.<ref> ر.ک: بزرگمهرنیا(ترکی)، عبدالحسن، ص74</ref>
'''قرآن و آخرين حجت: مشترکات قرآن و حجت زمان(عج)''' نام كتابى است كه به قلم يكى از ارادتمندان به ساحت امام عصر (ع)؛ يعنى مرحوم آيت‌اللّه حاج شيخ رضا توحيدى(ره)، در باب قرابت‏ها، شباهت‏ها و فصول مشترك قرآن و امام زمان (ع) به نگارش درآمده است. اصل اين كتاب بنا به آنچه [[مهدی‌پور، علی‌اکبر|حجّت‌الاسلام على‌اكبر مهدى‏‌پور]] در معرّفى مؤلّف و كتاب آورده‌‏اند، در دوازده دفتر تنظيم و تدوين شده كه تنها اين بخش مشتركات به چاپ رسيده است.<ref> ر.ک: بزرگمهرنیا(ترکی)، عبدالحسن، ص74</ref>


اين كتاب، چنانچه از نام آن پيداست به بررسى فصول مشترك ميان ثقلين (قرآن و عترت) می‌پردازد و به ده‏ها شباهت و قرابت ميان اين دو گوهر گرانبها اشاره می‌‏كند.
اين كتاب، چنانچه از نام آن پيداست به بررسى فصول مشترك ميان ثقلين (قرآن و عترت) می‌پردازد و به ده‏ها شباهت و قرابت ميان اين دو گوهر گرانبها اشاره می‌‏كند.
مؤلّف، محور و مدار بحث را خطبه 186 «نهج البلاغه» قرار داده است.
مؤلّف، محور و مدار بحث را خطبه 186 «نهج البلاغه» قرار داده است.
حضرت امير (ع) در اين خطبه، پس از بيان بعثت، در فرازهاى واپسين خطبه به ويژگی‌هاى قرآن مى‏پردازد و در آن، نزديك به پنجاه صفت براى اين كتاب آسمانى برمی‌‏شمارد. مؤلّف، ضمن ترجمه و توضيح مفردات اين خطبه، آن صفات و امتيازات را در عموم معصومان (ع) خاصّه در امام عصر (ع) به عنوان «ثقل اصغر» باز می‌جويد و به انطباق آنها با امامان معصوم می‌‏پردازد و می‌‏نويسد:
 
[[امام علی علیه‌السلام|حضرت امير(ع)]] در اين خطبه، پس از بيان بعثت، در فرازهاى واپسين خطبه به ويژگی‌هاى قرآن مى‏پردازد و در آن، نزديك به پنجاه صفت براى اين كتاب آسمانى برمی‌‏شمارد. مؤلّف، ضمن ترجمه و توضيح مفردات اين خطبه، آن صفات و امتيازات را در عموم معصومان (ع) خاصّه در امام عصر (ع) به عنوان «ثقل اصغر» باز می‌جويد و به انطباق آنها با امامان معصوم می‌‏پردازد و می‌‏نويسد:
هرچه در قرآن باشد، به نحو اتمّ، در معصوم وجود دارد و حجّت و قرآن از هم جدايى ندارند.
هرچه در قرآن باشد، به نحو اتمّ، در معصوم وجود دارد و حجّت و قرآن از هم جدايى ندارند.
ايشان درباره اين انطباق و اشتراك آورده‏‌اند:
ايشان درباره اين انطباق و اشتراك آورده‏‌اند:
مولى الموالى، حضرت امير المؤمنين (ع) در نهج البلاغه خود در موارد عديده‏اى راجع به اوصاف كتاب اللّه العزيز و مقام و موقعيّت و خصوصيّات قرآن مجيد، بيانات ارزنده‏‌اى فرموده كه همه در خور ستايش است. حقير ناچيز يكى از آنها را كه بسيار جامع و جالب بوده و حاوى چهل و دو منقبت و فضيلت [درباره آن كتاب شريف‏] است، تبرّكا ذكر كرده، انطباق هريك را، با وجود مقدّس امام زمان (ع) بيان می‌كنم.  
 
[[امام علی علیه‌السلام|مولى الموالى، حضرت اميرالمؤمنين(ع)]] در نهج البلاغه خود در موارد عديده‏اى راجع به اوصاف كتاب اللّه العزيز و مقام و موقعيّت و خصوصيّات قرآن مجيد، بيانات ارزنده‏‌اى فرموده كه همه در خور ستايش است. حقير ناچيز يكى از آنها را كه بسيار جامع و جالب بوده و حاوى چهل و دو منقبت و فضيلت [درباره آن كتاب شريف‏] است، تبرّكا ذكر كرده، انطباق هريك را، با وجود مقدّس امام زمان(ع) بيان می‌كنم.  
 
مولّف، در زير هر فصل، احاديث فراوانى را در تأييد و تسديد گفتار خود آورده كه ما در مقام گزينش و گزارش، تنها عصاره‏اى از مطالب ايشان‏ را جهت آشنايى خوانندگان محترم آورده و علاقه‏‌مندان به اين مباحث و معارف را به اصل كتاب ارجاع می‌دهيم. اين كتاب در 280 صفحه توسط «انتشارات سيماى آفتاب» و با مقدّمه كوتاه استاد على اكبر مهدی‌‏پور در پاييز 1382 ش. به چاپ رسيده است.<ref> ر.ک: همان، ص75-76</ref>
مولّف، در زير هر فصل، احاديث فراوانى را در تأييد و تسديد گفتار خود آورده كه ما در مقام گزينش و گزارش، تنها عصاره‏اى از مطالب ايشان‏ را جهت آشنايى خوانندگان محترم آورده و علاقه‏‌مندان به اين مباحث و معارف را به اصل كتاب ارجاع می‌دهيم. اين كتاب در 280 صفحه توسط «انتشارات سيماى آفتاب» و با مقدّمه كوتاه استاد على اكبر مهدی‌‏پور در پاييز 1382 ش. به چاپ رسيده است.<ref> ر.ک: همان، ص75-76</ref>