۱۴۶٬۹۴۷
ویرایش
تأویلات باطنی در شهود معنوی رنگ و نور (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۵۱
، ۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۳جایگزینی متن - ' '''' به '''''
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ده اند' به 'دهاند') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' '''' به ''''') |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
}} | }} | ||
''' تأویلات باطنی در شهود معنوی رنگ و نور ''' نوشتهی [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] کتابی است فلسفی ـ عرفانی که اختصاصاً به رنگ و نور از دیدگاه عرفان و فلسفه میپردازد. امّا چنانکه از داخل متن کتاب پیداست این اثر شرحی است مفصّل و مبسوط به رسالهای از امیر [[سید محمد نوربخش]] از عرفای نامدار قرن هشتم و از خلفای شیخ [[نجمالدین کبری، احمد بن عمر|نجمالدّین کبری]] در خصوص «نور» با نام [[رساله ی نوریه(نوربخش)|رسالهی نوریه(نوربخش)]]. گر چه نویسندهی کتاب حاضر، یعنی [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] قبلاً هم کتابی با این عنوان را از شیخ [[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|علاءالدوله سمنانی]] منتشر کرده بود که در آن رساله گذشته از مقدّمه و تصحیح کتاب، به شرح مختصر آن نیز پرداخته بود. امّا از بابت حجم بین این دو کتاب تفاوت بسیار زیادی وجود دارد. | ''' تأویلات باطنی در شهود معنوی رنگ و نور''' نوشتهی [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] کتابی است فلسفی ـ عرفانی که اختصاصاً به رنگ و نور از دیدگاه عرفان و فلسفه میپردازد. امّا چنانکه از داخل متن کتاب پیداست این اثر شرحی است مفصّل و مبسوط به رسالهای از امیر [[سید محمد نوربخش]] از عرفای نامدار قرن هشتم و از خلفای شیخ [[نجمالدین کبری، احمد بن عمر|نجمالدّین کبری]] در خصوص «نور» با نام [[رساله ی نوریه(نوربخش)|رسالهی نوریه(نوربخش)]]. گر چه نویسندهی کتاب حاضر، یعنی [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] قبلاً هم کتابی با این عنوان را از شیخ [[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|علاءالدوله سمنانی]] منتشر کرده بود که در آن رساله گذشته از مقدّمه و تصحیح کتاب، به شرح مختصر آن نیز پرداخته بود. امّا از بابت حجم بین این دو کتاب تفاوت بسیار زیادی وجود دارد. | ||
توجّه به رنگ و نور که نویسنده اصالت و اعتبار مفهومیآن را در عرفان به شخص شیخ [[نجمالدّین کبری]] برمیگرداند و وی را بانی نظریهی رنگ و نور قلمداد میکند البتّه بی جهت نیست، زیرا [[نجمالدین کبری، احمد بن عمر|نجم کبری]] نخستین کسی است که در عرفان از طریق مشاهدات و رؤیاهای سالکان که با رنگ و نور مواجه میشدند حالات ایشان را تأویل و کار سلوکی ایشان را متذکّر میشد. کتاب ارزندهی شیخ نیز با نام [[فوائح الجمال و فواتح الجلال|فوائح الجمال]] که توسّط [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] تصحیح و منتشر شده نیز بر این امر گواه است، ضمن این که در آثاری که [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] دربارهی [[نجمالدین کبری، احمد بن عمر|نجم کبری]] و دیگر مشایخ بزرگ از خلفای او نوشته است همین مقوله را تأیید و تأکید میکند. | توجّه به رنگ و نور که نویسنده اصالت و اعتبار مفهومیآن را در عرفان به شخص شیخ [[نجمالدّین کبری]] برمیگرداند و وی را بانی نظریهی رنگ و نور قلمداد میکند البتّه بی جهت نیست، زیرا [[نجمالدین کبری، احمد بن عمر|نجم کبری]] نخستین کسی است که در عرفان از طریق مشاهدات و رؤیاهای سالکان که با رنگ و نور مواجه میشدند حالات ایشان را تأویل و کار سلوکی ایشان را متذکّر میشد. کتاب ارزندهی شیخ نیز با نام [[فوائح الجمال و فواتح الجلال|فوائح الجمال]] که توسّط [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] تصحیح و منتشر شده نیز بر این امر گواه است، ضمن این که در آثاری که [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] دربارهی [[نجمالدین کبری، احمد بن عمر|نجم کبری]] و دیگر مشایخ بزرگ از خلفای او نوشته است همین مقوله را تأیید و تأکید میکند. | ||