روضة الصفا (تهذیب و تخلیص): تفاوت میان نسخه‌ها

روضة الصفا تألیف محمد بن خاوند شاه بلخى معروف به مير خواند و توسط عباس زرياب تهذيب و تلخيص شد و در اين چاپ شش مجلد روضة الصفاى ميرخواند در دو مجلد به چاپ رسيد.  

این کتاب از تاريخنامه‌هاى عمومى به زبان فارسى مربوط به قرن نهم هجرى و از منابع شناخت تاريخ ايران و اسلام و سبك آن وقايع‌نگارى است.مؤلف(متوفى 903 ق)از خاندانسادات بخارا بوده و در حمايت امير عليشير نوايى،از مقربان سلطان حسين بايقرا،مى‌زيسته است.كتاب مشتمل بر يك مقدمه،در فوايد علم تاريخ و بيان شرايط تأليفتاريخ،و شش جلد يا«قسم»با اين مضامين است:1)آغاز آفرينش و تاريخ انبيا وسلاطين قديم بويژه پادشاهان ايران؛2)تاريخ پيامبر(ص)و خلفاى راشدين؛3)احوالائمه اثنى عشر و خلفاى بنى‌اميه و بنى عباس؛4)تاريخ سلسله‌هاى ايرانى در دورانخلفاى عباسى،از جمله طاهريان،صفاريان،سامانيان،آل زيار،غزنويان،آل بويه،اسماعيليان ايران،سلجوقيان،سلاجقه كرمان و روم،خوارزمشاهيان،قراختائيان،آلمظفر،اتابكان موصل و آذربايجان و فارس و لرستان،پادشاهان غور و باميان و خلج ونيمروز و كرت؛5)تاريخ سلاطين مغول و تاتار تا عهد تيمور؛6)تاريخ تيمور وفرزندان او تا سال 873 ق.مؤلف،قصد تأليف جلد هفتم در شرح‌حال سلطان حسينبايقرا و خاتمه‌اى در وصف شهرها و اماكن را داشته كه اجل مهلتش نداده و نگارش جلدهفتم كتاب و نيز تنظيم خاتمۀ آن به وسيله نوۀ او خواند مير،صاحب حبيب السير،انجامشده است.محقق كتاب،ضبط صحيح اعلام و امكنه را به دست داده است.<ref> ر.ک: روغنی، شهره، ص33</ref>