پرش به محتوا

ألفیة السیوطي في مصطلح الحدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۲: خط ۳۲:
محقق ابتدا متن [[الفریدة (و هي الألفیة النحویة للجلال السیوطي)|الفیه سیوطی]] را به‌صورت کامل آورده و گاهی به برخی اختلاف نسخه‌ها اشاره کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب ج 1 ص 37 </ref>. سپس متن اصلی کتاب (شرح [[عبدالحمید، محمد محیی‌الدین|محیی‌الدین]] به همراه ابیات) آمده است. در متن اصلی، شارح بعد از مقدمه‌ای کوتاه در مورد شرحش بر الفیه، مقدمه‌ای را در باره نحوه شکل‌گیری علم حدیث و تدوین آن و همچنین توضیح مختصری در باره الفیه سیوطی، بیان کرده است<ref>همان ج 1 ص 129-137 </ref>.
محقق ابتدا متن [[الفریدة (و هي الألفیة النحویة للجلال السیوطي)|الفیه سیوطی]] را به‌صورت کامل آورده و گاهی به برخی اختلاف نسخه‌ها اشاره کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب ج 1 ص 37 </ref>. سپس متن اصلی کتاب (شرح [[عبدالحمید، محمد محیی‌الدین|محیی‌الدین]] به همراه ابیات) آمده است. در متن اصلی، شارح بعد از مقدمه‌ای کوتاه در مورد شرحش بر الفیه، مقدمه‌ای را در باره نحوه شکل‌گیری علم حدیث و تدوین آن و همچنین توضیح مختصری در باره الفیه سیوطی، بیان کرده است<ref>همان ج 1 ص 129-137 </ref>.


متن الفیه، در موضوع علوم حدیث و بیان و شرح اصطلاحات آن است که بعد از تعریف حدیث و سند و اسناد و متن و خبر و اثر، اقسام حدیث از حیث صحیح و حسن و ضعیف و... را بیان می‌کند. همچنین به اصطلاحات مرتبط با راویان احادیث و مباحث پیرامون آن نیز می‌پردازد. ترتیب مطالب نیز مطابق با کتب مشهور علوم حدیث اهل‌سنت مانند علوم الحدیث ابن الصلاح یا المقنع ابن ملقن است.
متن الفیه، در موضوع علوم حدیث و بیان و شرح اصطلاحات آن است که بعد از تعریف حدیث و سند و اسناد و متن و خبر و اثر، اقسام حدیث از حیث صحیح و حسن و ضعیف و... را بیان می‌کند. همچنین به اصطلاحات مرتبط با راویان احادیث و مباحث پیرامون آن نیز می‌پردازد. ترتیب مطالب نیز مطابق با کتب مشهور علوم حدیث اهل‌سنت مانند [[مقدمة ابن الصلاح في علوم الحديث|علوم الحدیث ابن الصلاح]] یا [[المقنع في علوم الحدیث|المقنع ابن ملقن]] است.


شرح نیز، مطابق با متن ابیات پیش رفته و غالبا به‌صورت روان و ساده و فارغ از هر گونه مطالب زائد، ابیات را شرح داده است گاهی هم به‌حسب اقتضا، تفصیل بیشتری داده است.
شرح نیز، مطابق با متن ابیات پیش رفته و غالبا به‌صورت روان و ساده و فارغ از هر گونه مطالب زائد، ابیات را شرح داده است گاهی هم به‌حسب اقتضا، تفصیل بیشتری داده است.