البیان في شرح غریب القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =  

}}

نوشتار حاضر، مشتمل بر منظومه‌ای در کلمات غریب قرآن کریم است که در بحر رجز سروده شده است و همچنین شرح مختصری بر آن توسط نویسنده یاد شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص7</ref>.

منظومه‌ی یادشده نزدیک به یک‌هزار بیت را در خود جای داده است. نویسنده، نام این منظومه را «دلائل التبيان في توضيح غريب القرآن» نهاده است<ref>ر.ک: همان؛ مقدمه، همان، ص6؛ آقابزرگ تهرانى، محمدمحسن، ج‏8، ص249</ref>.

نویسنده با تکیه بر مصادر تفسیری معتبر به شرح و توضیح معانی کلمات منظومه به شکل مختصر پرداخته است و مجموعه توضیحات خود به نثر را «البيان في شرح غريب القرآن» نام نهاده و در سه جلد ارائه کرده است<ref>ر.ک: مقدمه، ج1، ص6</ref>.

مطالب کتاب، بر اساس ترتیب سوره‌های قرآن تنظیم شده<ref>ر.ک: همان، ج1، ص7</ref> و از سوره حمد آغاز گردیده و به سوره تین پایان یافته است<ref>ر.ک: همان، ج3، ص160</ref>.

روش نویسنده در این شرح چنین است: نخست نام سوره را ذکر می‌کند، سپس پاره‌ای از کلمات و عبارات آن را به نثر معنا می‌نماید، آنگاه ابیاتی از منظومه را که مربوط به کلمات یادشده است، به فاصله یک خط تیره می‌آورد و این روش را تا آخر سوره مزبور ادامه می‌دهد و سوره بعدی را به همین ترتیب دنبال می‌کند.

توضیحات وی به نثر، گاه همانند توضیحات موجود در منظومه، گاه کمی بیشتر یا کمتر، ولی با زبانی ساده و آسان است. نویسنده در بیان مطالب کتاب خود هیچ‌گونه ارجاعی به مصادر تفسیری، علوم قرآنی یا مصادر لغوی نکرده است. لازم به ذکر است که تمام شماره‌های عبارات و کلمات در شرح، به شماره آیه در سوره‌ی مورد بحث اشاره دارد.