پرش به محتوا

العروة لأهل الخلوة و الجلوة (علاءالدوله سمنانی): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'می نماید' به 'می‌نماید'
جز (جایگزینی متن - 'می باشد' به 'می‌باشد')
جز (جایگزینی متن - 'می نماید' به 'می‌نماید')
خط ۳۱: خط ۳۱:
ترجمه عروه، چه خود [[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|علاءالدوله]] باشد و چه [[امیراقبال]] و یا یکی دیگر از اصحاب او، بر چندی و چونی ترجمه مسلط بوده، و بر دو زبان فارسی و تازی و اصطلاحات عرفان و تصوف و محیط. به طوری که مترجم آنگاه که متن عربی را برای فهم مطالب کافی نمی دیده، تمثیل و یا شاهدی آورده است. مثلا در مورد تجلیات صوری در متن فارسی داستان طوسی باختصار بر سبیل تمثیل و از برای ایضاح مطلب افزوده شده است که در متن عربی نیست. و گاهی نیز متن فارسی از اختصاری بیشتر برخوردار است. چنانچه در ورق 16 متن عربی در بحث انواع تجلیلات و بیخودی سالک از شطحیات [[حلاج، حسین بن منصور|منصور حلاج]] و [[بایزید بسطامی]] و [[جنید بغدادی، جنید بن محمد|جنید بغدادی]] نمونه‌ای آورده شده، در حالیکه در متن مترجم فقط شطح [[حلاج، حسین بن منصور|منصور حلاج]] و بایزید به اضافه کلمه «وغیره» دیده می شود. این تفاوت در باب دوم کتاب که متضمن نقد اوقال و آرای مذاهب و فرق مختلف می‌باشد، بیشتر است.
ترجمه عروه، چه خود [[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|علاءالدوله]] باشد و چه [[امیراقبال]] و یا یکی دیگر از اصحاب او، بر چندی و چونی ترجمه مسلط بوده، و بر دو زبان فارسی و تازی و اصطلاحات عرفان و تصوف و محیط. به طوری که مترجم آنگاه که متن عربی را برای فهم مطالب کافی نمی دیده، تمثیل و یا شاهدی آورده است. مثلا در مورد تجلیات صوری در متن فارسی داستان طوسی باختصار بر سبیل تمثیل و از برای ایضاح مطلب افزوده شده است که در متن عربی نیست. و گاهی نیز متن فارسی از اختصاری بیشتر برخوردار است. چنانچه در ورق 16 متن عربی در بحث انواع تجلیلات و بیخودی سالک از شطحیات [[حلاج، حسین بن منصور|منصور حلاج]] و [[بایزید بسطامی]] و [[جنید بغدادی، جنید بن محمد|جنید بغدادی]] نمونه‌ای آورده شده، در حالیکه در متن مترجم فقط شطح [[حلاج، حسین بن منصور|منصور حلاج]] و بایزید به اضافه کلمه «وغیره» دیده می شود. این تفاوت در باب دوم کتاب که متضمن نقد اوقال و آرای مذاهب و فرق مختلف می‌باشد، بیشتر است.


علاوه بر این باید گفت، برغم تقییدات و پیچیدگی نثر بعضی از نویسندگان سده هشتم نثر فارسی عروه استوار و شیواست، و با آنکه متن مترجمه»ترجمه» است، ولی ترجمه ایست هم نزدیک به اصل و هم نزدیک به روح زبان فارسی. اما، همچنانکه مذکور شد، نثر فارسی عروه مترجم همانند نثر فارسی چهل مجلس برخوردار از صبغه عامیانه و زبان گفتاری آن دوره است، و با آنکه اینگونه آثار از جهت زبانشناسی زبان فارسی حائز اهمیت می نماید، ولی در برخی از موارد مطالعه و خواندن آن خالی از دشواری نیست<ref>مقدمه کتاب، ص47-48</ref>.
علاوه بر این باید گفت، برغم تقییدات و پیچیدگی نثر بعضی از نویسندگان سده هشتم نثر فارسی عروه استوار و شیواست، و با آنکه متن مترجمه»ترجمه» است، ولی ترجمه ایست هم نزدیک به اصل و هم نزدیک به روح زبان فارسی. اما، همچنانکه مذکور شد، نثر فارسی عروه مترجم همانند نثر فارسی چهل مجلس برخوردار از صبغه عامیانه و زبان گفتاری آن دوره است، و با آنکه اینگونه آثار از جهت زبانشناسی زبان فارسی حائز اهمیت می‌نماید، ولی در برخی از موارد مطالعه و خواندن آن خالی از دشواری نیست<ref>مقدمه کتاب، ص47-48</ref>.