پرش به محتوا

معجم الشيوخ (ابن عساکر): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'معجم الشيوخ (ابهام زدایی)' به 'معجم الشيوخ (ابهام‌زدایی)'
جز (جایگزینی متن - 'مهم تر' به 'مهم‌تر')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - 'معجم الشيوخ (ابهام زدایی)' به 'معجم الشيوخ (ابهام‌زدایی)')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۲۵: خط ۲۵:
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
{{کاربردهای دیگر|معجم الشيوخ (ابهام زدایی)}}
{{کاربردهای دیگر|معجم الشيوخ (ابهام‌زدایی)}}


'''معجم الشیوخ'''، تألیف ابوالقاسم علی بن حسن، معروف به [[ابن عساکر، علی بن حسن|ابن عساکر]] (571-499ق)، با تحقیق وفاء تقی‌الدین و مقدمه شاکر فحام، در موضوع معرفی شیوخ نویسنده و شرح حال بسیار مختصری از آن‌ها، به زبان عربی و در قرن ششم هجری، نوشته شده است.
'''معجم الشیوخ'''، تألیف ابوالقاسم علی بن حسن، معروف به [[ابن عساکر، علی بن حسن|ابن عساکر]] (571-499ق)، با تحقیق وفاء تقی‌الدین و مقدمه شاکر فحام، در موضوع معرفی شیوخ نویسنده و شرح حال بسیار مختصری از آن‌ها، به زبان عربی و در قرن ششم هجری، نوشته شده است.
خط ۴۷: خط ۴۷:
اهتمام ویژه نویسنده، به بیان چگونگی روایت و طریق، مکان، نوع و سایر موارد آن بوده و تمییزی بین کسی که از وی خبری واحد شنیده و کسی که کتابیکامل از وی اخذ کرده، صورت نگرفته است<ref>ر.ک: همان</ref>
اهتمام ویژه نویسنده، به بیان چگونگی روایت و طریق، مکان، نوع و سایر موارد آن بوده و تمییزی بین کسی که از وی خبری واحد شنیده و کسی که کتابیکامل از وی اخذ کرده، صورت نگرفته است<ref>ر.ک: همان</ref>


سعی نویسنده در ترتیب اسامی، رعایت حروف الفبا بوده، اما روشی مخالف روش مصنفین عصر خویش را برگزیده است و آن، تقدیم اسامی متبرک در هر باب بر سایر اسامی می‌باشد؛ به عنوان مثال در باب الف، «احمد» را مقدم نموده و در باب میم، نام «محمد» را. همچنین در باب عین، اسامی ای که دلالت بر تعبید دارند مقدم شده است؛ مثلاًابتدا عبدالله، سپس عبیدالله، سپس عبدالاعلی و... آمده است. در باب سین نیز سعدالله قبل از سعد و در باب فاء، فضل‌الله قبل از فضل و همچنین هر اسمی که به نام جلاله «الله» مزین شده، در هر باب، مقدم گردیده است. همین طور در باب طاء، طاهر بر طالب، در باب حاء، حسن و حسین بر حسان و حسکا و در باب خاء، خلیل بر خلیفه مقدم شده است<ref>ر.ک: همان</ref>
سعی نویسنده در ترتیب اسامی، رعایت حروف الفبا بوده، اما روشی مخالف روش مصنفین عصر خویش را برگزیده است و آن، تقدیم اسامی متبرک در هر باب بر سایر اسامی می‌باشد؛ به عنوان مثال در باب الف، «احمد» را مقدم نموده و در باب میم، نام «محمد» را. همچنین در باب عین، اسامی‌ای که دلالت بر تعبید دارند مقدم شده است؛ مثلاًابتدا عبدالله، سپس عبیدالله، سپس عبدالاعلی و... آمده است. در باب سین نیز سعدالله قبل از سعد و در باب فاء، فضل‌الله قبل از فضل و همچنین هر اسمی که به نام جلاله «الله» مزین شده، در هر باب، مقدم گردیده است. همین طور در باب طاء، طاهر بر طالب، در باب حاء، حسن و حسین بر حسان و حسکا و در باب خاء، خلیل بر خلیفه مقدم شده است<ref>ر.ک: همان</ref>


مطلب قابل ذکر دیگر آنکه نویسنده، باب واو را بنا بر روش و طریقی که متداول عصر خویش بوده، بر باب ‌هاء مقدم داشته است<ref>ر.ک: همان</ref>
مطلب قابل ذکر دیگر آنکه نویسنده، باب واو را بنا بر روش و طریقی که متداول عصر خویش بوده، بر باب ‌هاء مقدم داشته است<ref>ر.ک: همان</ref>