تأویلات باطنی در شهود معنوی رنگ و نور: تفاوت میان نسخه‌ها

توجّه به رنگ و نور که نویسنده اصالت و اعتبار مفهومی‌آن را در عرفان به شخص شیخ [[نجم‌الدّین کبری]] برمی‌گرداند و وی را بانی نظریه‌ی رنگ و نور قلمداد می‌کند البتّه بی جهت نیست، زیرا [[نجم‌الدین کبری، احمد بن عمر|نجم‌ کبری]] نخستین کسی است که در عرفان از طریق مشاهدات و رؤیاهای سالکان که با رنگ و نور مواجه می‌شدند حالات ایشان را تأویل و کار سلوکی ایشان را متذکّر می‌شد. کتاب ارزنده‌ی شیخ نیز با نام [[فوائح الجمال و فواتح الجلال|فوائح الجمال]] که توسّط [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] تصحیح و منتشر شده نیز بر این امر گواه است، ضمن این که در آثاری که [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] درباره‌ی [[نجم‌الدین کبری، احمد بن عمر|نجم کبری]] و دیگر مشایخ بزرگ از خلفای او نوشته است همین مقوله را تأیید و تأکید می‌کند.