۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ملا صدرا ' به 'ملا صدرا') |
جز (جایگزینی متن - 'روضات الجنات ' به 'روضات الجنات') |
||
خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
مهمترين استاد وى كه نقش ارزندهاى در شكلگيرى علمى آن جناب داشت، فيلسوف نامى، [[ملا صدراى شيرازى]] (ره) است.[4] مؤلف كتاب روضات الجنات ايشان را از شاگردان ممتاز [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملا صدرا]]مىداند.[5] همچنين محقق داماد نيز از جمله اساتيد وى نقل شده و غير اين دو بزرگوار اسمى از ديگر اساتيد وى به ميان نيامده است. | مهمترين استاد وى كه نقش ارزندهاى در شكلگيرى علمى آن جناب داشت، فيلسوف نامى، [[ملا صدراى شيرازى]] (ره) است.[4] مؤلف كتاب [[روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات|روضات الجنات]]ايشان را از شاگردان ممتاز [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملا صدرا]]مىداند.[5] همچنين محقق داماد نيز از جمله اساتيد وى نقل شده و غير اين دو بزرگوار اسمى از ديگر اساتيد وى به ميان نيامده است. | ||
او در اوايل عمر خود به شهر مقدس قم آمد و در آنجا ساكن شد و محل تدريس خود را مدرسه معصومه (س) قرار داد[6] و خود مدتها مدرس كلام و فلسفه و علوم ديگر بود. از اين رو چون در قم بسيار ماندگار شده به قمى نيز مشهور است. | او در اوايل عمر خود به شهر مقدس قم آمد و در آنجا ساكن شد و محل تدريس خود را مدرسه معصومه (س) قرار داد[6] و خود مدتها مدرس كلام و فلسفه و علوم ديگر بود. از اين رو چون در قم بسيار ماندگار شده به قمى نيز مشهور است. | ||
خط ۱۰۹: | خط ۱۰۹: | ||
ميرزا محمد باقر خوانسارى در كتاب روضات الجنات مىگويد: ايشان فاضلى متكلم و حكيمى متشرع و اديبى محقق و خردمندى نكته سنج بلكه در انشا و شعر و منطق وارد بود.[18] | ميرزا محمد باقر خوانسارى در كتاب [[روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات|روضات الجنات]]مىگويد: ايشان فاضلى متكلم و حكيمى متشرع و اديبى محقق و خردمندى نكته سنج بلكه در انشا و شعر و منطق وارد بود.[18] | ||
در قصص الخاقانى آمده است كه: ازجمله حكماى برهان آفرين افلاطون قرين، حضرت مولانا عبدالرزاق است كه فى مابين حكما و علماء در دانايى طاق و در فضيلت مشهور آفاق است. جناب معظم اليه لاهيجى الاصل و در فن حكمت دانى از اجله حكماى عصر صاحب قرانى (شاه عباس دوم) است. در علم شعر نيز كه شمهاى از كمالات اوست زبر دست است. از تخلص آن مرتاض در سخنورى فياض است .... .[19] | در قصص الخاقانى آمده است كه: ازجمله حكماى برهان آفرين افلاطون قرين، حضرت مولانا عبدالرزاق است كه فى مابين حكما و علماء در دانايى طاق و در فضيلت مشهور آفاق است. جناب معظم اليه لاهيجى الاصل و در فن حكمت دانى از اجله حكماى عصر صاحب قرانى (شاه عباس دوم) است. در علم شعر نيز كه شمهاى از كمالات اوست زبر دست است. از تخلص آن مرتاض در سخنورى فياض است .... .[19] |
ویرایش