الفکر التربوی العربی الإسلامی: الأصول و المبادیء: تفاوت میان نسخه‌ها

نظام تربیتی آمده در قرآن، عربی است نه انسانی و جهان شمول. در این کتاب حتی واژۀ عربی همیشه پیش از واژۀ اسلامی آمده است! نکته دیگر در این کتاب که آن هم ناخوشایند می‌نماید بی‌اعتنایی به فرهنگ تربیتی متعالی اهل بیت علیهم السّلام است. یکی از انحرافات روش‌شناختی در این کتاب آن است که گاه در شرح و دفاع از مطالب به جای استناد به قرآن و سنت، از عالمان مسلمان مایه می‌گذارند (مانند: بحث رابطۀ حقیقت و شناخت در فصل چهارم باب دوم). در صفحه 12 خلیج فارس را خلیج عربی نوشته‌اند و در صفحه 21 می‌گویند: شیعه پس از قتل عثمان به وجود آمد. در صفحه 206 مطلبی از زبان حضرت علی علیه السّلام آورده‌اند که بی‌مدرک و منبع است. به نظر می‌رسد بجا بود برای باب دوم و سوم مقدم‌های می‌آمد. در صفحه 304 گفته‌اند: اصول علم از ذات و صفات حضرت حق برگرفته می‌شود؛ اما، روشن نکرده‌اند که چگونه علم از ذات و صفات الهی برگرفته می‌شود. دیگر آنکه به منبع بسیار مهم علم یعنی فعل خداوند (هستی و مافیها) اشاره نکرده‌اند. آنچه در فصل سوم باب دوم دربارۀ شوری آمده، بیشتر برای توجیه ماجرای سقیفه است. بحث تربیت اخلاقی و اجتماعی در فصل پنجم و ششم باب سوم کوتاه است و چندان قوی نیست، اصولا بحث‌های باب سوم در آثار دیگران (مثلا مقداد یالجن) گسترده‌تر و عمیق‌تر افتاده است. در این باب از تربیت اعتقادی و تربیت جنسی یاد نشده است. جای بحث اصول و روشها و عوامل تربیتی در این کتاب حجیم خالی است. به مفهوم و حد تربیت هم پرداخته نشده است. مناسب بود فصل پنجم و هفتم و هشتم باب پنجم در باب سوم آورده شود. در صفحه 554 به مسابقه دویدن میان رسول اللّه صلّی اللّه علیه و اله و عایشه اشارت رفته است که جای تأمل دارد. در صفحۀ 737 به کتاب منحول «سر العالمین و کشف ما فی الدارین» استناد شده است و می‌دانیم که این کتاب قطعا از امام محمد غزالی نیست. فصل هشتم باب پنجم ارتباطش با تربیت ضعیف است.