۱۰۶٬۳۶۶
ویرایش
جز (←وابستهها: + رده) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' (ره)' به '(ره)') |
||
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
او در چهارسالگی پدر عالمش را از دست داد و پس از چند سال تصمیم گرفت که با تحصیل علوم دینی، راه پدر را ادامه دهد. تحصیلات ابتدایی را در شوشتر گذراند و سپس برای ادامه یادگیری علوم آل محمد(ص) راهی حوزه علمیه نجف اشرف شد. | او در چهارسالگی پدر عالمش را از دست داد و پس از چند سال تصمیم گرفت که با تحصیل علوم دینی، راه پدر را ادامه دهد. تحصیلات ابتدایی را در شوشتر گذراند و سپس برای ادامه یادگیری علوم آل محمد(ص) راهی حوزه علمیه نجف اشرف شد. | ||
حضرات آیات [[سید اسدالله مدنی]]، شیخ [[غلامرضا باقری اصفهانی]]، شیخ [[محمدجعفر مروّج]] و شیخ [[محمدکاظم تبریزی]]، نخستین استادانی بودند که وی در نجف، به محضرشان مشرّف شد و کسب فیض کرد. سید محمدعلی پسازآن به مدت هشت سال در درس فقه و اصول [[خویی، سید ابوالقاسم|آیتالله خویی]] شرکت و تمام دروس ایشان را تقریر کرد و البته زمانی هم که [[موسوی خمینی، سید روحالله|حضرت امام (ره)]] به نجف تشریف آوردند، به درس ایشان هم شتافت و استفادهها برد و همین آشنایی موجب شد تا پایان عمر، از مریدان امام باشد و در نهضت انقلابی خمینی کبیر نیز، ایشان را همراهی کند. | حضرات آیات [[سید اسدالله مدنی]]، شیخ [[غلامرضا باقری اصفهانی]]، شیخ [[محمدجعفر مروّج]] و شیخ [[محمدکاظم تبریزی]]، نخستین استادانی بودند که وی در نجف، به محضرشان مشرّف شد و کسب فیض کرد. سید محمدعلی پسازآن به مدت هشت سال در درس فقه و اصول [[خویی، سید ابوالقاسم|آیتالله خویی]] شرکت و تمام دروس ایشان را تقریر کرد و البته زمانی هم که [[موسوی خمینی، سید روحالله|حضرت امام(ره)]] به نجف تشریف آوردند، به درس ایشان هم شتافت و استفادهها برد و همین آشنایی موجب شد تا پایان عمر، از مریدان امام باشد و در نهضت انقلابی خمینی کبیر نیز، ایشان را همراهی کند. | ||
او به شرکت در درس اهمیت خاصی میداد و کمتر روزی در سال پیش میآمد که سید محمدعلی در درس حاضر نشود. آیتالله سید محمدعلی جزایری آلغفور در سال 1350ش و در پی اخراج ایرانیان مقیم عراق از این کشور توسط حزب بعث، بازگشتی اجباری به ایران داشت و به دنبال درخواست مردم ماهشهر برای داشتن یک روحانی برجسته، مرجع عالیقدر حضرت [[گلپایگانی، سید محمدرضا|آیتالله گلپایگانی]]، ایشان را به آن منطقه اعزام میدارد و میفرماید: «امیدوارم با رفتن شما، ماهشهر، ماه شهر شود.» | او به شرکت در درس اهمیت خاصی میداد و کمتر روزی در سال پیش میآمد که سید محمدعلی در درس حاضر نشود. آیتالله سید محمدعلی جزایری آلغفور در سال 1350ش و در پی اخراج ایرانیان مقیم عراق از این کشور توسط حزب بعث، بازگشتی اجباری به ایران داشت و به دنبال درخواست مردم ماهشهر برای داشتن یک روحانی برجسته، مرجع عالیقدر حضرت [[گلپایگانی، سید محمدرضا|آیتالله گلپایگانی]]، ایشان را به آن منطقه اعزام میدارد و میفرماید: «امیدوارم با رفتن شما، ماهشهر، ماه شهر شود.» |