پرش به محتوا

حسن دل در سیر و سلوک الی الله: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۶: خط ۲۶:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''حسن دل در سیر و سلوک الی الله'''، اثر محمد بیدآبادی، و تصحیح علی صدرایی خویی و محمدجواد نومحمدی، از نامه‌های عرفانی به‌جای مانده از قرن دوازدهم است که زبان آن زودیاب و نثرش روان و شیواست. در آن به آیات و روایات استناد شده و از اشعار، سخنان بزرگان و ضرب‌المثل برای تفهیم بهتر بهره گرفته شده است.  
'''حسن دل در سیر و سلوک الی الله'''، اثر [[بیدآبادی، محمد بن محمدرفیع|محمد بیدآبادی]]، و تصحیح [[صدرایی خویی، علی|علی صدرایی خویی]] و [[نورمحمدی، محمدجواد|محمدجواد نومحمدی]]، از نامه‌های عرفانی به‌جای مانده از قرن دوازدهم است که زبان آن زودیاب و نثرش روان و شیواست. در آن به آیات و روایات استناد شده و از اشعار، سخنان بزرگان و ضرب‌المثل برای تفهیم بهتر بهره گرفته شده است.  


فرازهای نام با «ای عزیز» شروع شده است.  
فرازهای نام با «ای عزیز» شروع شده است.