۱۰۶٬۳۳۱
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' الدین' به 'الدین') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'قالدین' به 'قالدین') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|المغني (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|المغني (ابهام زدایی)}} | ||
'''المغنی'''، اثر [[ابن قدامه، عبدالله بن احمد| | '''المغنی'''، اثر [[ابن قدامه، عبدالله بن احمد|موفقالدین ابو محمد عبدالله بن احمد بن محمد بن قدامه مقدسی جماعیلی دمشقی صالحی حنبلی]](620-541ق) و یکی از بزرگترین کتابهای فقهی در مذهب حنبلی است که از طهارت تا قضا را بحث کرده است. المغنی شرحی بر اثر مشهور فقهی به نام «المختصر» از [[ابو القاسم عمر بن حسین بن عبدالله خرقی]](334ق) است. [[ترکی، عبدالله بن عبدالمحسن|عبدالله بن عبدالمحسن ترکی]] و [[حلو، عبدالفتاح محمد|عبدالفتاح محمد الحلو]] روی آن تحقیق کردهاند. کتاب در 15 جلد چاپ شده است. | ||
المغنی حوالی سال 541ق تألیف شده است و مباحث فقهی از طهارت تا قضا را به سیاق «المختصر» پیش برده و مطلبهای هر مسئله را در چارچوب فصلهایی توضیح داده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 30-24</ref>مقدسی میگوید، دوست داشته است مذهب ابن حنبل را شرح کند و گره از بسیاری از مسائل اختلافی بگشاید و رأی هر یک از امامان اربعه اهل سنت را تبرکاً درج کند و دلیل آرای آنان را کوتاه بنویسد و اخبار را به کتب معتبر روایی اسناد دهد تا بدین کار، اطمینان از درستیشان به دست آید و میان درست و نادرست آنها تمیز داده شود تا بدین وسیله، به احادیث معروف اعتماد شود و از مجهولشان اعراض گردد. او برای این مقصود، کتاب مختصر خرقی را برگزیده است و المغنی را به سیاق بابهایش تنظیم کرده و به شرح مسائلش از جهت منطوق، مفهوم و مضمونشان پرداخته است. سپس، آنچه را که شبیه مسئلههای کتاب مختصر بوده و در آن یاد نشده، در مغنی آورده است.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 5</ref> | المغنی حوالی سال 541ق تألیف شده است و مباحث فقهی از طهارت تا قضا را به سیاق «المختصر» پیش برده و مطلبهای هر مسئله را در چارچوب فصلهایی توضیح داده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 30-24</ref>مقدسی میگوید، دوست داشته است مذهب ابن حنبل را شرح کند و گره از بسیاری از مسائل اختلافی بگشاید و رأی هر یک از امامان اربعه اهل سنت را تبرکاً درج کند و دلیل آرای آنان را کوتاه بنویسد و اخبار را به کتب معتبر روایی اسناد دهد تا بدین کار، اطمینان از درستیشان به دست آید و میان درست و نادرست آنها تمیز داده شود تا بدین وسیله، به احادیث معروف اعتماد شود و از مجهولشان اعراض گردد. او برای این مقصود، کتاب مختصر خرقی را برگزیده است و المغنی را به سیاق بابهایش تنظیم کرده و به شرح مسائلش از جهت منطوق، مفهوم و مضمونشان پرداخته است. سپس، آنچه را که شبیه مسئلههای کتاب مختصر بوده و در آن یاد نشده، در مغنی آورده است.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 5</ref> |