المكتفی في الوقف و الإبتدا: تفاوت میان نسخه‌ها

دانی در تأیید سخن خود پیرامون این نوع وقف یادآور می‌شود که ابوعمرو بصری (متوفی ١٥٤ق)، یکی از عالمان قرائت و علوم قرآنی‌، دراین‌باره می‌گوید: من دوست دارم در انتهای تمام آیات، سکت (وقف) شود. در سنت رسول اعظم اسلام(ص) این‌گونه از ام‌سلمه نقل شده که پیامبر اکرم(ص) قرائتش را تقطیع می‌کرد و آخر هر آیه وقف می‌نمود. با سند دیگری از ایشان روایت شده است‌: زمانی که پیامبر اکرم‌(ص) قرائت می‌نمود، قرائتش را آیه‌آیه قطع می‌کرد و چنین می‌خواند: «بسم‌الله الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌»، سپس وقف می‌کرد و آنگاه می‌خواند: «اَلْحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعالَمِینَ‌»، آنگاه وقف می‌کرد و می‌خواند: «اَلرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌» و...<ref>ر.ک: همان، ص4؛ [https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/7086/2/12 متن کتاب، ص12]</ref>.

نظیر این‌ها در قبح وقف مواردی است؛ مانند «فَبُهِتَ الَّذِی کَفَرَ وَ اللَّهُ»﴿البقرة، 258﴾؛ «لِلَّذِینَ لاَ یؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ مَثَلُ السَّوْءِ وَ لِلَّهِ»﴿النحل‏، 60﴾؛ «إِنَّ اللَّهَ لاَ یسْتَحْیی»﴿البقرة، 26﴾. کسی ‌که نفسش بر روی این موارد تمام شود، لازم است به قبل برگردد و قسمتی از کلام را به قسمت دیگر وصل نماید و اگر چنین نکند، مرتکب گناه [در قرائت] شده است‌. وقف بر سخن جداگانه‌ای که خارج از حکم قبلی است ولی به آن وصل می‌شود نیز از این قسم است؛ مانند وقف بر «فَلَهَا النِّصْفُ وَ لِأَبَوَیهِ»﴿النساء، 11﴾؛ به دلیل اینکه نصف در اینجا مربوط به دختر است نه پدر و مادر؛ و عبارت «وَ لِأَبَوَیهِ» مستأنفه است یعنی خبرش «لِکل واحِد مِنهُمَا السُّدُسُ» است که بعداً می‌آید<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/7086/2/13 ر.ک: همان، ص14-13]؛ [https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/12927/2/14 همان، ص15-14]</ref>.