پرش به محتوا

يادها و يادمان‌ها از شهيد آيت‌الله سيد مصطفی خمينی(ره): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۸: خط ۳۸:
## خدا شاهد است مصطفای من تنها آن نبود که سالش نزدیک است، بلکه همه به‌خاک‌و‌خون‌کشیده‌های حادثه شوال (17 شهریور 1357 مطابق با 4 شوال 98) مصطفاهای من بوده‌اند. من این استقامت را و این فیض شهادت را که خداوند متعال نصیب فرزندانم فرمود، به پدران و مادران و همه بستگانشان تبریک می‌گویم.‏
## خدا شاهد است مصطفای من تنها آن نبود که سالش نزدیک است، بلکه همه به‌خاک‌و‌خون‌کشیده‌های حادثه شوال (17 شهریور 1357 مطابق با 4 شوال 98) مصطفاهای من بوده‌اند. من این استقامت را و این فیض شهادت را که خداوند متعال نصیب فرزندانم فرمود، به پدران و مادران و همه بستگانشان تبریک می‌گویم.‏
## من امید داشتم که این مرحوم ([[سید مصطفی خمینی]]) شخص خدمت‌گزار و سودمند برای اسلام و مسلمین باشد، ولی «‏‏لا رادَّ لقضائه و إن الله لغنيّ عن العالمين‏‏»<ref>ر.ک: متن کتاب، همان، ص25</ref>‏.
## من امید داشتم که این مرحوم ([[سید مصطفی خمینی]]) شخص خدمت‌گزار و سودمند برای اسلام و مسلمین باشد، ولی «‏‏لا رادَّ لقضائه و إن الله لغنيّ عن العالمين‏‏»<ref>ر.ک: متن کتاب، همان، ص25</ref>‏.
# سخنرانی مقام معظم رهبری:... [[سید مصطفی خمینی]] یکی از شخصیت‌های بالقوه و بالفعل اسلام بود. روزی که ایشان شهید شدند، در حدود سنین 48-47 سالگی بودند و در آن سن جزء ممتازترین کسانی بود که در حوزه‌های علمیه قم، نجف، مشهد و... وجود داشت. بنده ایشان را به‌عنوان یک چهره برجسته حوزه علمیه قم از سال‌ها قبل می‌شناختم... ‏‏در سال 1341ش، مبارزات روحانیت و حوزه علمیه شروع و وی در متن مبارزات قرار داشت، اما بدون هیچ‌گونه تظاهر. شگفت‌آور بود که او در منزل امام مانند یکی از واردین این منزل و کسانی بود که به‌طور طبیعی در این خانه رفت‌وآمد می‌کردند؛ چنان‌که کسی احساس نمی‌کرد او پسر [[امام خمینی]] است...<ref>ر.ک: همان، ص40</ref>‏.
# سخنرانی [[خامنه‌ای، سید علی|مقام معظم رهبری]]:... [[سید مصطفی خمینی]] یکی از شخصیت‌های بالقوه و بالفعل اسلام بود. روزی که ایشان شهید شدند، در حدود سنین 48-47 سالگی بودند و در آن سن جزء ممتازترین کسانی بود که در حوزه‌های علمیه قم، نجف، مشهد و... وجود داشت. بنده ایشان را به‌عنوان یک چهره برجسته حوزه علمیه قم از سال‌ها قبل می‌شناختم... ‏‏در سال 1341ش، مبارزات روحانیت و حوزه علمیه شروع و وی در متن مبارزات قرار داشت، اما بدون هیچ‌گونه تظاهر. شگفت‌آور بود که او در منزل امام مانند یکی از واردین این منزل و کسانی بود که به‌طور طبیعی در این خانه رفت‌وآمد می‌کردند؛ چنان‌که کسی احساس نمی‌کرد او پسر [[امام خمینی]] است...<ref>ر.ک: همان، ص40</ref>‏.


==پانویس==
==پانویس==