الأضداد (انباری): تفاوت میان نسخه‌ها

'''الأضداد'''، عنوان کتابی است از [[ابن انباری، محمد بن قاسم|محمد بن قاسم انباری]] (271 -328ق). این اثر یک‌جلدی به زبان عربی و با موضوع زبانشناسی و دایرة‌المعارف‌ها نگاشته شده است. منظور از اضداد در اصطلاح زبان‌شناسان، کلماتی است که در عین وحدت لفظ، به دو معنی متضاد منجر می‌شود مثل کلمه «الجون» که هم به معنی سیاه است و هم به معنی سپید، یا کلمه «الجلل» که هم به معنی حقیر است و هم به معنی عظیم و... . [[ابن انباری، محمد بن قاسم|ابن انباری]] در این اثر به بیان چنین الفاظی پرداخته است. وی در این راستا حدود 357 مورد را ذکر کرده است. این اثر به علت کثرت موارد اضدادی که ذکر کرده و همچنین کثرت شواهد و تسلط و شخصیت علمی نویسنده‌اش بر مطلب، از بهترین کتاب‌هایی است که در این موضوع نگاشته شده است.

منظور از اضداد در اصطلاح زبان‌شناسان، کلماتی است که در عین وحدت لفظ، به دو معنی متضاد منجر می‌شود مثل کلمه «الجون» که هم به معنی سیاه است و هم به معنی سپید، یا کلمه «الجلل» که هم به معنی حقیر است و هم به معنی عظیم و... . اضداد و مواردی ازاین‌دست، موضع جدل میان علما و پژوهشگران واقع شده است؛ برخی قائل به امکان وقوع این موارد هستند و وضع این موارد را داخل در قوانین مألوف لغوی و مواضع اصطلاحی می‌دانند؛ دلیل آنها نیز این است که معانی نامتناهی، و الفاظ متناهی هستند. اینان از علل و اسباب و شواهد این موارد، موارد بسیاری را ذکر کرده‌اند. اصمعی و ابوعبیده و سجستانی و ابن سکیت و قطرب و [[ابن انباری، محمد بن قاسم|ابن انباری]] و دیگران، برخی از معتقدان به این نظریه هستند و آثار و آرایشان در کتاب‌های لغت دال بر این معنی است. برخی دیگر نیز هستند که این اضداد را به‌شدت انکار کرده و کاملاً باطل شمرده‌اند؛ این افراد، در مواردی که در لغت و متون عربی به چنین مواردی برمی‌خورند، دست به تأویل می‌زنند. مشهورترین کسانی که این نظریه را علنی کرد، ابن دستویه بود؛ وی کتابی دراین‌ارتباط نگاشت که آن را «ابطال الاضداد» نامید و در آن‌همه این اضداد را منکر شد. گروه سومی نیز هستند که قائل به وجود اضداد هستند ولی وجود چنین کلماتی را در زبان عربی دلیل نقص این زبان می‌دانند که از نقصان حکمت و ضعف بلاغت آنان سرچشمه گرفته است؛ این گروه معتقدند ورود این موارد در کلام عرب، سبب کثرت التباس در محاورات و اداره خطابات آنان می‌شود. این گروه همان شعوبیه هستند که [[ابن انباری، محمد بن قاسم|ابن انباری]] با عنوان «اهل البدع و الزیغ و الأزراء بالعرب» از آنان یاد می‌نماید.<ref>[https://noorlib.ir/book/view/26500?pageNumber=7&viewType=pdf ر.ک: مقدمه محقق، ص7]</ref>

ابن فارس از این نظریات، کتابی را جمع‌آوری کرده بوده و در آن ادله هرکدام از گروه‌ها را بر مدعایشان ذکر کرده است که متأسفانه امروزه در میان کتاب‌های ابن فارس به دست ما نرسیده و تنها اشاره‌ای از وی در کتاب «فقه اللغة» به وجود چنین کتابی وجود دارد. از قدیم، علما به حصر و جمع این کلمات در زبان عربی و قرآن و حدیث کوشیده‌اند و سعی کرده‌اند این موارد را در قالب کتاب جمع نمایند که این کتاب‌ها مصدر اصیل مصادر معجمات عربی و طالبان قرآن و حدیث و شعر، واقع شده است. تلاش زیادی نیز در حفظ و بازنشر این کتاب‌ها شده است مثلاً دکتر آگوست هنفر به نشر کتاب‌های اضداد اصمعی و سجستانی و ابن سکیت و صنعانی، همت گمارده است و این مجموعه را در سال 1913 میلادی در بیروت به چاپ رسانده است یا استاد هانس کوفلر کتاب ابوعلی محمد بن مستنیر معروف به قرطب را در 1931 میلادی در جلد 5 مجله اسلامیکا منتشر کرده است... .<ref>[https://noorlib.ir/book/view/26500?pageNumber=7&viewType=pdf ر.ک: همان، ص7-8]</ref>

اثر [[ابن انباری، محمد بن قاسم|ابن انباری]] دربردارنده نقل‌هایی از کتاب‌های اضدادی است که در دسترس وی بوده ولی اثری از آنها باقی نمانده است و وی با نقل فراوان از آنها سبب بقاء آنها شده است. مانند کتاب اضداد فراء، کتاب اضداد ابوعبیده معمر بن مثنی تیمی بصری، کتاب اضداد ثعلب و ... <ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/35370/87 ر.ک: سویفی محمد، هاشم محمد ص87-89]</ref>.