پرش به محتوا

نور هدایت: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۲ مارس ۲۰۲۳
جز
جایگزینی متن - 'مى‏' به 'مى‌‏'
جز (جایگزینی متن - '<references />↵==منابع مقاله==↵' به '<references /> ==منابع مقاله== ')
جز (جایگزینی متن - 'مى‏' به 'مى‌‏')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
خط ۳۸: خط ۳۸:
}}
}}


'''نور هدایت'''، اثر [[سعادت‌پرور، علی|علی سعادت‌پرور (پهلوانی تهرانی)]]، شرح و توضیح معارف پاره‏‌اى از دعاهاى وارده از معصومین(ع)، بر اساس کتاب «[[إقبال الأعمال (طبع قديم)|إقبال الأعمال]]» [[ابن طاووس، علی بن موسی|سید بن طاووس]] مى‏‌باشد که به زبان فارسی و در سال 1379ش، نوشته شده است.
'''نور هدایت'''، اثر [[سعادت‌پرور، علی|علی سعادت‌پرور (پهلوانی تهرانی)]]، شرح و توضیح معارف پاره‏‌اى از دعاهاى وارده از معصومین(ع)، بر اساس کتاب «[[إقبال الأعمال (طبع قديم)|إقبال الأعمال]]» [[ابن طاووس، علی بن موسی|سید بن طاووس]] مى‌‏‌باشد که به زبان فارسی و در سال 1379ش، نوشته شده است.
هدف نویسنده از تدوین این اثر، آن بوده که جویندگان حقیقت و معرفت از دعاهای آن بهره‏مند شده و در مقام رسیدن به کمالات انسانى و فطرى برآیند و متوجه این نکته اساسى باشند که اسلام بشر را تنها به ظواهر دعوت نفرموده، بلکه دعوت به ظواهر، در حقیقت مقدمه‏‌اى جهت توجّه به آداب عبودیت و وظایف حضور در پیشگاه الهى است تا با این توجّه و رعایت کامل این آداب به حقیقت بندگى نایل آیند<ref>مقدمه، ج1، ص11</ref>
هدف نویسنده از تدوین این اثر، آن بوده که جویندگان حقیقت و معرفت از دعاهای آن بهره‏مند شده و در مقام رسیدن به کمالات انسانى و فطرى برآیند و متوجه این نکته اساسى باشند که اسلام بشر را تنها به ظواهر دعوت نفرموده، بلکه دعوت به ظواهر، در حقیقت مقدمه‏‌اى جهت توجّه به آداب عبودیت و وظایف حضور در پیشگاه الهى است تا با این توجّه و رعایت کامل این آداب به حقیقت بندگى نایل آیند<ref>مقدمه، ج1، ص11</ref>


خط ۴۷: خط ۴۷:
در مقدمه، نقش دعا در روح و جان بشر بیان شده و دعا، با توجه به آیات قرآن کریم، با تعابیر زیبایی تعریف شده است، از جمله: اقرار به نیستى خود و جهان هستى و اذعان به یگانگى ذات ربوبى و بى‏همتایى او؛ خواندن و شهود حضرت حق به منزلت لااسمى و لارسمى؛ ستودن حضرت دوست به اسم‏هاى لایق ساحت او؛ یگانه دانستن اسما و صفات الهى با ذات پاک او؛ محیط دانستن اللَّه به مظاهر هستى و شاهد بودن و خواندن او؛ نسبت دادن هر جمالى و کمالى به حق سبحانه و اینکه از عالم ملکوت و امرى موجودات منشأ گرفته‏‌اند و یا شاهد بودن آنان؛ نسبت دادن تمام افعال از نظر فعلى به پروردگار سبحان و..<ref>همان، ص5</ref>
در مقدمه، نقش دعا در روح و جان بشر بیان شده و دعا، با توجه به آیات قرآن کریم، با تعابیر زیبایی تعریف شده است، از جمله: اقرار به نیستى خود و جهان هستى و اذعان به یگانگى ذات ربوبى و بى‏همتایى او؛ خواندن و شهود حضرت حق به منزلت لااسمى و لارسمى؛ ستودن حضرت دوست به اسم‏هاى لایق ساحت او؛ یگانه دانستن اسما و صفات الهى با ذات پاک او؛ محیط دانستن اللَّه به مظاهر هستى و شاهد بودن و خواندن او؛ نسبت دادن هر جمالى و کمالى به حق سبحانه و اینکه از عالم ملکوت و امرى موجودات منشأ گرفته‏‌اند و یا شاهد بودن آنان؛ نسبت دادن تمام افعال از نظر فعلى به پروردگار سبحان و..<ref>همان، ص5</ref>
نویسنده، معتقد است با دقت و تأمل در آنچه از معانى حقیقى دعا با استشهاد به آیات الهى ذکر نموده است، دلیل افضل بودن دعا از قرائت قرآن روشن مى‌‏شود<ref>همان، ص8</ref>
نویسنده، معتقد است با دقت و تأمل در آنچه از معانى حقیقى دعا با استشهاد به آیات الهى ذکر نموده است، دلیل افضل بودن دعا از قرائت قرآن روشن مى‌‏شود<ref>همان، ص8</ref>
وی بر این باور است که ائمه‏ى معصومین(ع)، حقایق الهى را که خود و خاصّان امّتشان (به تعلیم آنان) مى‏فهمیده و مشاهده می‌‏کرده‌‏اند را در قالب دعا بیان فرموده‏‌اند؛ زیرا اظهار آنچه وی در ابتدای کتاب در نقش دعا و حقیقت آن ذکر نموده - و بیشتر آن‏ها از متن ادعیه وارده برمی‌آید - براى اهل زمان آن حضرات (جز بعضى از خواص و اهل سرّ) ممکن نبوده است، مگر در قالب دعا و فرازهاى ادعیه. ازاین‌رو وی بر این باور است که آن بزرگواران، معارف ناب اسلامى را به‌صورت دعا بیان فرموده و خواندن آن‏ها را در شبانه‌روز و سال و ماه مستحب دانسته‏‌اند؛ چنان‌که امر به خواندن حقّ تعالى در قرآن شریف نیز مورد سفارش است تا آنان که لیاقت فراگیرى معارف الهى را دارند، بدین وسیله با حقایق آشنا شوند و به غرض غایى از خلقت که همانا عبودیت واقعى و معرفت او است، نایل آیند<ref>همان، ص11</ref>
وی بر این باور است که ائمه‏ى معصومین(ع)، حقایق الهى را که خود و خاصّان امّتشان (به تعلیم آنان) مى‌‏فهمیده و مشاهده می‌‏کرده‌‏اند را در قالب دعا بیان فرموده‏‌اند؛ زیرا اظهار آنچه وی در ابتدای کتاب در نقش دعا و حقیقت آن ذکر نموده - و بیشتر آن‏ها از متن ادعیه وارده برمی‌آید - براى اهل زمان آن حضرات (جز بعضى از خواص و اهل سرّ) ممکن نبوده است، مگر در قالب دعا و فرازهاى ادعیه. ازاین‌رو وی بر این باور است که آن بزرگواران، معارف ناب اسلامى را به‌صورت دعا بیان فرموده و خواندن آن‏ها را در شبانه‌روز و سال و ماه مستحب دانسته‏‌اند؛ چنان‌که امر به خواندن حقّ تعالى در قرآن شریف نیز مورد سفارش است تا آنان که لیاقت فراگیرى معارف الهى را دارند، بدین وسیله با حقایق آشنا شوند و به غرض غایى از خلقت که همانا عبودیت واقعى و معرفت او است، نایل آیند<ref>همان، ص11</ref>
دعاهایی که در این کتاب گنجانده شده‌اند، به ترتیب عبارتند از:
دعاهایی که در این کتاب گنجانده شده‌اند، به ترتیب عبارتند از:
جلد اول و دوم: دعاهای ماه مبارک رمضان؛
جلد اول و دوم: دعاهای ماه مبارک رمضان؛
خط ۵۵: خط ۵۵:
جلد آخر نیز به فهرست‌های راهنما اختصاص یافته است.
جلد آخر نیز به فهرست‌های راهنما اختصاص یافته است.
نویسنده در پی اثبات اعتبار دعاهای کتاب، به ادله زیر، اسنتاد نموده است:
نویسنده در پی اثبات اعتبار دعاهای کتاب، به ادله زیر، اسنتاد نموده است:
# مضامین توحیدى دعاها با مضامین آیات شریفه‏ى قرآنى - که قطعى الصدور مى‏‌باشد - در مطابقت کامل است و تنها فرق بین این دو در اجمال بیانات قرآن و تفصیل دعاها مى‏‌باشد. افزون بر این، مضامین معارف دعاها با بیانات معصومین(ع)، به‌ویژه با خطبه‏‌هاى آن بزرگواران تطبیق تام دارد<ref>همان، ص12</ref>
# مضامین توحیدى دعاها با مضامین آیات شریفه‏ى قرآنى - که قطعى الصدور مى‌‏‌باشد - در مطابقت کامل است و تنها فرق بین این دو در اجمال بیانات قرآن و تفصیل دعاها مى‌‏‌باشد. افزون بر این، مضامین معارف دعاها با بیانات معصومین(ع)، به‌ویژه با خطبه‏‌هاى آن بزرگواران تطبیق تام دارد<ref>همان، ص12</ref>
# مضامین ادعیه‏ى مأثوره با یکدیگر هم مطابقت دارند و هم از نظر مضمون یا لفظ مؤید یکدیگرند، بلکه مى‏‌توان گفت: مضامین دعاهاى داراى سند، امضاى مضامین دعاهاى بدون سند هستند<ref>همان</ref>
# مضامین ادعیه‏ى مأثوره با یکدیگر هم مطابقت دارند و هم از نظر مضمون یا لفظ مؤید یکدیگرند، بلکه مى‌‏‌توان گفت: مضامین دعاهاى داراى سند، امضاى مضامین دعاهاى بدون سند هستند<ref>همان</ref>
# مضامین پاره‏‌اى از دعاهایى که معرف مقام معصومین، انبیا و اوصیا(ع)می‌باشند، با تعریف‏هایى که کتاب الهى از مقام آنان ارائه داده یکى است. علاوه بر این، احادیث بسیارى که از معصومین(ع) وارد شده است - و قطعاً در میان آن‏ها روایات صحیح نیز وجود دارد - بیانگر آن است که تعریف و تمجیدى که در دعاها از منزلت آن بزرگواران شده، بر پایه‏ى بیانات قرآن و احادیث صحیح است، اگرچه از نظر سند مورد اعتماد نباشند<ref>همان</ref>
# مضامین پاره‏‌اى از دعاهایى که معرف مقام معصومین، انبیا و اوصیا(ع)می‌باشند، با تعریف‏هایى که کتاب الهى از مقام آنان ارائه داده یکى است. علاوه بر این، احادیث بسیارى که از معصومین(ع) وارد شده است - و قطعاً در میان آن‏ها روایات صحیح نیز وجود دارد - بیانگر آن است که تعریف و تمجیدى که در دعاها از منزلت آن بزرگواران شده، بر پایه‏ى بیانات قرآن و احادیث صحیح است، اگرچه از نظر سند مورد اعتماد نباشند<ref>همان</ref>
# احکام موجود در دعاها عیناً همان احکامى است که در کتاب الهى و سنت نبوى یاد شده استو<ref>همان</ref>
# احکام موجود در دعاها عیناً همان احکامى است که در کتاب الهى و سنت نبوى یاد شده استو<ref>همان</ref>
# مطالب اخلاقى موجود در دعاها با بیانات اخلاقى کتاب الهى و سنت نبوى در تطابق کامل مى‏‌باشد<ref>همان، ص13</ref>
# مطالب اخلاقى موجود در دعاها با بیانات اخلاقى کتاب الهى و سنت نبوى در تطابق کامل مى‌‏‌باشد<ref>همان، ص13</ref>
# آنچه در دعاها درباره غیبت، ظهور و رجعت ذکر شده با بیانات احادیث بسیار - که قابل انکار نبوده، بلکه از ضروریات هستند - منطبق مى‏‌باشد<ref>همان</ref>
# آنچه در دعاها درباره غیبت، ظهور و رجعت ذکر شده با بیانات احادیث بسیار - که قابل انکار نبوده، بلکه از ضروریات هستند - منطبق مى‌‏‌باشد<ref>همان</ref>
# مضامین دعاها با مبانى عقلى و شهودى هیچ‌گونه مخالفتى ندارد، چنان‌که بخشى از مطالب کتاب پرده از حقیقت این مسئله برمى‌‏دارد<ref>همان</ref>
# مضامین دعاها با مبانى عقلى و شهودى هیچ‌گونه مخالفتى ندارد، چنان‌که بخشى از مطالب کتاب پرده از حقیقت این مسئله برمى‌‏دارد<ref>همان</ref>
# مضامین نوع دعاها از آغاز تا پایان، از نظر معنا و لفظ، اتصال و پیوستگى زنجیروار و متقنى دارد که این خود مهم‏ترین دلیل بر اعتبار مضامین دعاهاست که با مطالعه فرازهاى موجود در کتاب، پرده از این راز برداشته مى‌‏شود<ref>همان</ref>
# مضامین نوع دعاها از آغاز تا پایان، از نظر معنا و لفظ، اتصال و پیوستگى زنجیروار و متقنى دارد که این خود مهم‏ترین دلیل بر اعتبار مضامین دعاهاست که با مطالعه فرازهاى موجود در کتاب، پرده از این راز برداشته مى‌‏شود<ref>همان</ref>