۱۰۶٬۲۷۵
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'سـ' به 'س') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'یـ' به 'ی') |
||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
«منتخب الاثر» در ده فصل و صد باب تنظیم شده است. غرض از تألیفات کتاب پاسخ به کسانی است که در زمان غیبت ادعای مهدویت و امامت نمودهاند، بهخصوص در قرون اخیر که این مسئله بسیار گریبانگیر مجتمع اسلامی گردیده و مسلمانان در این زمان به بیان آن محتاجاند، چرا که دشمنان تشیع در عصر حاضر دائماً درصددند تا به هر وسیله ممکن انسجام مسلمین را متشتت ساخته، آتش اختلاف و خصومت را بین آنان شعلهور سازند تا راه استعمار و به بردگی کشیدن مسلمین برای آنان هموار گردد.<ref>ر.ک: صافی گلپایگانی، لطفالله، ص43</ref> | «منتخب الاثر» در ده فصل و صد باب تنظیم شده است. غرض از تألیفات کتاب پاسخ به کسانی است که در زمان غیبت ادعای مهدویت و امامت نمودهاند، بهخصوص در قرون اخیر که این مسئله بسیار گریبانگیر مجتمع اسلامی گردیده و مسلمانان در این زمان به بیان آن محتاجاند، چرا که دشمنان تشیع در عصر حاضر دائماً درصددند تا به هر وسیله ممکن انسجام مسلمین را متشتت ساخته، آتش اختلاف و خصومت را بین آنان شعلهور سازند تا راه استعمار و به بردگی کشیدن مسلمین برای آنان هموار گردد.<ref>ر.ک: صافی گلپایگانی، لطفالله، ص43</ref> | ||
مؤلف در | مؤلف در این کتاب قصد جمعآوری روایات مربوط به امام عصر(عج) را داشته و اظهارنظر یا سخنی از خود ارائه نکرده است. ایشان در پایان هر بـاب بـه بقیه روایات مربوط به آن باب در منابع دیگر یا ابواب دیگر کتاب اشاره کرده و تنها در مواردی در پاورقی نکاتی را ذکر کرده است.<ref>ر.ک: دیدار پور، محسن، ص133؛ متن کتاب، ص 183، 189 و... </ref> روش نویسنده در نقل احادیث بهگونهای است که هر روایت را به طور کامل با سلسله اسناد و ذکر نام منبع در ابتدای روایت آورده است. روایات هر باب به تفکیک شمارهگذاری شده و مجموع روایات این کتاب بـه 1287 میرسد.<ref>ر.ک: دیدار پور، محسن، ص133 </ref> | ||
منابع این کتاب عبارتاند از مهمترین کتب روایی و تاریخی شیعه و اهلسنت که غالبا مـشتمل بـر منابع کهن و اصول اولیه است؛ هرچند در مواردی هم بـه کتب متأخر و حتی معاصر ارجـاع داده است.<ref>ر.ک: همان، ص134 </ref> | منابع این کتاب عبارتاند از مهمترین کتب روایی و تاریخی شیعه و اهلسنت که غالبا مـشتمل بـر منابع کهن و اصول اولیه است؛ هرچند در مواردی هم بـه کتب متأخر و حتی معاصر ارجـاع داده است.<ref>ر.ک: همان، ص134 </ref> |