۲
ویرایش
مجمع الفوائد في شرح الفرائد: تفاوت میان نسخه‌ها
افزودن مطلب. به جای 4 جلد، نوشتم 12 جلد زیرا این کتاب 12 جلد است
Mahdifarokh (بحث | مشارکتها) (اشتباهات نوشتاری، فاصله بین کلمات، افزودن برخی مطالب و...) برچسب‌ها: برگردانده‌شده ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Mahdifarokh (بحث | مشارکتها) (افزودن مطلب. به جای 4 جلد، نوشتم 12 جلد زیرا این کتاب 12 جلد است) برچسب‌ها: برگردانده‌شده ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
{{کاربردهای دیگر|شرح رسائل شیخ انصاری (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|شرح رسائل شیخ انصاری (ابهام زدایی)}} | ||
'''مجمع الفوائد في شرح الفرائد'''، شرح بر کتاب «[[فرائد الأصول]]» یا رسائل [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شیخ انصاری]] (متوفی 1214ق)، تقریرات دروس استاد [[موسوي تهراني، سید رسول|موسوی تهرانی]] است که به کوشش جمعی از شاگردان وی نگارش و در | '''مجمع الفوائد في شرح الفرائد'''، شرح بر کتاب «[[فرائد الأصول]]» یا رسائل [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شیخ انصاری]] (متوفی 1214ق)، تقریرات دروس استاد [[موسوي تهراني، سید رسول|موسوی تهرانی]] است که به کوشش جمعی از شاگردان وی نگارش و در 12 جلد تنظیم و منتشر شده است. تصحیح این اثر نیز به قلم و بازنگری خود ایشان است. | ||
کتاب با مقدمه‌ای در معرفی و تبیین جایگاه علم اصول فقه و موضوع اجتهاد از دیدگاه شیعه و اهل سنت آغاز شده است. سپس جایگاه بلند فرائد الأصول در نوآوری‌های [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شیخ اعظم انصاری]] بحث شده است: «شیخ برای نخستین بار برجسته‌ترین، کامل‌ترین و محققانه‌ترین اثر عمیق را از خود، در همین نوشته به یادگار گذاشته است؛ کتابی حاوی همه مباحث در استنباط فقه شیعه و عاری از همه مطالب بی‌ارتباط با آن»<ref>ر.ک: مقدمه جلد اول، ص94-93</ref>. | کتاب با مقدمه‌ای در معرفی و تبیین جایگاه علم اصول فقه و موضوع اجتهاد از دیدگاه شیعه و اهل سنت آغاز شده است. سپس جایگاه بلند فرائد الأصول در نوآوری‌های [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شیخ اعظم انصاری]] بحث شده است: «شیخ برای نخستین بار برجسته‌ترین، کامل‌ترین و محققانه‌ترین اثر عمیق را از خود، در همین نوشته به یادگار گذاشته است؛ کتابی حاوی همه مباحث در استنباط فقه شیعه و عاری از همه مطالب بی‌ارتباط با آن»<ref>ر.ک: مقدمه جلد اول، ص94-93</ref>. | ||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
نویسنده در ادامه مقدمه لازم دیده است که به شرح حال مختصری از 21 تن از مشاهیر مکتب اصولی شیخ، همچون [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزای شیرازی]]، [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانی]] و [[خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی(ره)]] اشاره کند<ref>ر.ک: همان، ص105-101</ref>. سپس نگاهی گذرا به زندگانی استاد سید رسول موسوی تهرانی داشته و تحت عنوان ویژگی‌های درس رسائل وی می‌نویسد: «در میان فرزانگانی که در سالهای اخیر، در زمینه تدریس کتاب ارزشمند یادشده، چهره ماندگار و پرآوازه‌ای داشته‌اند، استاد [[موسوي تهراني، رسول|موسوی تهرانی]] از فروغ و درخشش ویژه‌ای برخوردارند»<ref>ر.ک: همان، ص112</ref>. | نویسنده در ادامه مقدمه لازم دیده است که به شرح حال مختصری از 21 تن از مشاهیر مکتب اصولی شیخ، همچون [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزای شیرازی]]، [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانی]] و [[خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی(ره)]] اشاره کند<ref>ر.ک: همان، ص105-101</ref>. سپس نگاهی گذرا به زندگانی استاد سید رسول موسوی تهرانی داشته و تحت عنوان ویژگی‌های درس رسائل وی می‌نویسد: «در میان فرزانگانی که در سالهای اخیر، در زمینه تدریس کتاب ارزشمند یادشده، چهره ماندگار و پرآوازه‌ای داشته‌اند، استاد [[موسوي تهراني، رسول|موسوی تهرانی]] از فروغ و درخشش ویژه‌ای برخوردارند»<ref>ر.ک: همان، ص112</ref>. | ||
ازآنجاکه کتاب رسائل از دقت، متانت و پیچیدگی خاصی برخوردار است و درعین حال به‌عنوان یکی از کتب درسی، در سطوح عالی حوزه تدریس می‌شود، از عصر شیخ به | ازآنجاکه کتاب رسائل از دقت، متانت و پیچیدگی خاصی برخوردار است و درعین حال به‌عنوان یکی از کتب درسی، در سطوح عالی حوزه تدریس می‌شود، از عصر شیخ به این سو، شروح و حواشی زیادی بر آن نوشته شده که شرح [[موسوي تهراني، رسول|استاد موسوی تهرانی]] از آن جمله است. | ||
شارح از بیانی شیوا، آسان و روان برخوردار است که همواره با ذکر نکاتی ارزنده همراه است؛ به همین جهت وی دشوارترین مطالب کتاب را به‌گونه‌ای آسان و ساده مطرح می‌کنند؛ به‌گونه‌ای که حقیقتاً هیچ نکته نگفته‌ای باقی نمی‌ماند<ref>ر.ک: همان، ص112</ref>. | شارح از بیانی شیوا، آسان و روان برخوردار است که همواره با ذکر نکاتی ارزنده همراه است؛ به همین جهت وی دشوارترین مطالب کتاب را به‌گونه‌ای آسان و ساده مطرح می‌کنند؛ به‌گونه‌ای که حقیقتاً هیچ نکته نگفته‌ای باقی نمی‌ماند<ref>ر.ک: همان، ص112</ref>. | ||