۱٬۹۳۴
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ل الدین' به 'لالدین') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
'''کنز العمال فی سنن الاقوال و الافعال''' از منابع روایی مهم اهل سنت است که توسط علاءالدین متقی بن حسامالدین هندى معروف به متقى هندى (888 -975ق) نوشته شده است. او این کتاب را با استفاده از کتابهاى مهم جلالالدین سیوطى مثل جوامع الجامع، الجامع الصغیر، و زواید الجامع الصغیر نوشته است. این نسخه از کتاب در شانزده جلد با تحقیق محمود عمر دمیاطی منتشر شده است. | '''کنز العمال فی سنن الاقوال و الافعال''' از منابع روایی مهم اهل سنت است که توسط علاءالدین متقی بن حسامالدین هندى معروف به متقى هندى (888 -975ق) نوشته شده است. او این کتاب را با استفاده از کتابهاى مهم جلالالدین سیوطى مثل جوامع الجامع، الجامع الصغیر، و زواید الجامع الصغیر نوشته است. این نسخه از کتاب در شانزده جلد با تحقیق محمود عمر دمیاطی منتشر شده است. | ||
این نسخه دار احیاء التراث العربی (1431ق)، همانند نسخه دارالکتب العلمیه (1419ق) در شانزده جلد منتشر شده است. با این تفاوت که نسخه دارالکتب توسط محمود عمر دمیاطی تحقیق شده است؛ البته این نسخه حاوی معانی الفاظ و توضیحات در پاورقی است و در نسخه دارالکتب پاورقی مشاهده نشد.<ref>ر.ک: متن کتاب، پاورقی، ص22-21؛ متقی، علاء الدین علی، ص28</ref> | |||
این نسخه دار احیاء التراث العربی (1431ق)، همانند نسخه دارالکتب العلمیه (1419ق) در شانزده جلد منتشر شده است. با این تفاوت که نسخه دارالکتب توسط محمود عمر دمیاطی تحقیق شده است؛ البته | |||
کثرت روایات امامان شیعه در کنز العمال و وسعت موضوعی آنها، حاکی از توجه ویژه متقی هندی به امامان شیعه و یک جانبه نبودن نگاه وی به مقام علمی ایشان است؛ گرچه دیگر محدثان اهل سنت نیز به نقل روایات ائمه(ع) همت گماردهاند، لکن متقی بیش از تمامی محدثان اهل سنت به نقل روایات شیعی اهتمام ورزیده است.<ref>ر.ک: موحدنیا، روحالله و دیگران، ص177-176</ref> | کثرت روایات امامان شیعه در کنز العمال و وسعت موضوعی آنها، حاکی از توجه ویژه متقی هندی به امامان شیعه و یک جانبه نبودن نگاه وی به مقام علمی ایشان است؛ گرچه دیگر محدثان اهل سنت نیز به نقل روایات ائمه(ع) همت گماردهاند، لکن متقی بیش از تمامی محدثان اهل سنت به نقل روایات شیعی اهتمام ورزیده است.<ref>ر.ک: موحدنیا، روحالله و دیگران، ص177-176</ref> | ||