۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'امام صادق' به 'امام صادق') |
||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
«الأخلاق عند الإمام الصادق(ع)»، از آثار علامه محمد زينالدين، كتابى اخلاقى است كه بهصورت موضوعى احاديث امام صادق(ع) را مورد بررسى قرار داده است. مؤلف انگيزه خود را از بيان اين مطالب همانا بيان جايگاه و اهميت اخلاق در برانگيختن كمال بشرى، رشد قوه عقل و رسيدن به سعادت معرفى مىكند. | «الأخلاق عند الإمام الصادق(ع)»، از آثار علامه محمد زينالدين، كتابى اخلاقى است كه بهصورت موضوعى احاديث [[امام صادق]](ع) را مورد بررسى قرار داده است. مؤلف انگيزه خود را از بيان اين مطالب همانا بيان جايگاه و اهميت اخلاق در برانگيختن كمال بشرى، رشد قوه عقل و رسيدن به سعادت معرفى مىكند. | ||
== ساختار== | == ساختار== | ||
خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
نويسنده در مقدمه كتاب اين نكته را تذكر مىدهد كه در اين اثر اخلاق فردى و فعل امام صادق(ع) منظور نيست؛ بلكه علم اخلاق، نزد ايشان مدّ نظر است. امام، علم اخلاق خود را از فلاسفه و از قاعده نمىگيرد؛ بلكه از منابع وحى و از پدران خود كه همانا سرچشمه هدايت هستند، دريافت مىكند»<ref>مقدمه، ص11</ref>. | نويسنده در مقدمه كتاب اين نكته را تذكر مىدهد كه در اين اثر اخلاق فردى و فعل [[امام صادق]](ع) منظور نيست؛ بلكه علم اخلاق، نزد ايشان مدّ نظر است. امام، علم اخلاق خود را از فلاسفه و از قاعده نمىگيرد؛ بلكه از منابع وحى و از پدران خود كه همانا سرچشمه هدايت هستند، دريافت مىكند»<ref>مقدمه، ص11</ref>. | ||
در ادامه، مؤلف به رابطه دين و اخلاق اشاره مىكند و بيان مىدارد كه اخلاق يكى از جهات انسانى است كه دين اسلام هم بر آن بنا شده است و تعليم كتاب و قرآن و ارشادات ائمه(ع) نيز مبتى بر آن است. از آنجايى كه جامعه دينى بايد بر اساس اخلاق پايهگذارى شود بنابراين بىتوجهى به اخلاق و عادى شدن بعضى امور ناپسند يا كوتاهى در تربيت صحيح، موجب مرضهاى روحى شده، كه معنويت امت را به خطر مىاندازد»<ref>همان،صص12 و 13</ref>. | در ادامه، مؤلف به رابطه دين و اخلاق اشاره مىكند و بيان مىدارد كه اخلاق يكى از جهات انسانى است كه دين اسلام هم بر آن بنا شده است و تعليم كتاب و قرآن و ارشادات ائمه(ع) نيز مبتى بر آن است. از آنجايى كه جامعه دينى بايد بر اساس اخلاق پايهگذارى شود بنابراين بىتوجهى به اخلاق و عادى شدن بعضى امور ناپسند يا كوتاهى در تربيت صحيح، موجب مرضهاى روحى شده، كه معنويت امت را به خطر مىاندازد»<ref>همان،صص12 و 13</ref>. |
ویرایش