پرش به محتوا

روح و ریحان: تفاوت میان نسخه‌ها

۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۳
جز
جایگزینی متن - 'ه های' به 'ه‌های'
جز (جایگزینی متن - 'مقدّمه ای' به 'مقدّمه‌ای')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - 'ه های' به 'ه‌های')
خط ۴۶: خط ۴۶:
برخی از منابعی که نویسنده در این اقوال به آنها استناد کرده است عبارتند از: کتاب [[التعرف لمذهب أهل التصوف|تعرّف]] و [[شرح التعرف لمذهب التصوف (تصحیح محمد روشن)|شرح تعرّف]]، [[اللمع في التصوف|اللمع فی التّصوّف]]، [[إحياء علوم الدين|احیاء علوم‌ الدّین]]، [[تمهیدات]]، [[لطائف الإشارات|لطائف الاشارات]]، [[كشف المحجوب (تصنیف)|کشف المحجوب]] و غیره. نویسنده در ارجاع دادن به سخنان بایزید از بابت محتوا و مفهوم گاهی به اسناد مهم روایی و تفسیری هم ارجاع می‌دهد و پیشینه‌ی سخنان او را در آیات و احادیث جستجو می‌کند و بر این است که برخی از این اقوال ترجمان و یا گفتاری بر پایه‌ی آیات و یا احادیث است، از این رو در پاورقی ها و منابع انتهایی کتاب با خیل آثار دینی از نوع حدیث و تفسیر نیز مواجه می‌شویم که نشان از گستردگیِ کار مؤلّف در این کار ارزنده است.
برخی از منابعی که نویسنده در این اقوال به آنها استناد کرده است عبارتند از: کتاب [[التعرف لمذهب أهل التصوف|تعرّف]] و [[شرح التعرف لمذهب التصوف (تصحیح محمد روشن)|شرح تعرّف]]، [[اللمع في التصوف|اللمع فی التّصوّف]]، [[إحياء علوم الدين|احیاء علوم‌ الدّین]]، [[تمهیدات]]، [[لطائف الإشارات|لطائف الاشارات]]، [[كشف المحجوب (تصنیف)|کشف المحجوب]] و غیره. نویسنده در ارجاع دادن به سخنان بایزید از بابت محتوا و مفهوم گاهی به اسناد مهم روایی و تفسیری هم ارجاع می‌دهد و پیشینه‌ی سخنان او را در آیات و احادیث جستجو می‌کند و بر این است که برخی از این اقوال ترجمان و یا گفتاری بر پایه‌ی آیات و یا احادیث است، از این رو در پاورقی ها و منابع انتهایی کتاب با خیل آثار دینی از نوع حدیث و تفسیر نیز مواجه می‌شویم که نشان از گستردگیِ کار مؤلّف در این کار ارزنده است.


نویسنده در گفتار 46 بیان می‌کند: گفت: خدای تعالی را بندگانند که اگر بهشت با همه‌ی زینت بر ایشان عرضه کنند، ایشان از بهشت همان فریاد کنند که دوزخیان از دوزخ <ref>متن، ج1، ص 20</ref>. این سخن که در [[تذکرة الأولیاء|تذکرة الاولیاء]] است نمونه های دیگری هم با اندکی اختلاف و یا به زبان غیر پارسی در [[الرسالة القشيرية|رساله قشیریه]] و [[حلية الأولياء و طبقات الأصفياء|حلیة الاولیاء]] آمده است. نویسنده در شرح این سخن مصداق این افراد را انبیاء و اولیاء خاص در نظر گرفته و در انتهای بحث خود می‌گوید: «عارفان در هر جایی که او باشد خوشدل و راحتند و برایشان بهشت و دوزخ فرقی نمی‌کند، بهشتی که نظر او نباشد همان دوزخ است که فقط تغییر رنگ و نام داده است؛ و دوزخی که به آن توجّه کند شاید صورت ظاهرش آتش باشد ولی در دل این آتش آبی سرد و گوارا برای افراد وجود دارد. غرض این است که آدمی که فقط به خداوند دل ببندد و با او انس بگیرد و او یگانه معشوقش واقع شود غیر از او را بر نمی‌تابد، در هر لباسی و در هر حالتی» <ref>متن، ج1، صص 385-384</ref>. آخرین سخن بایزید هم که با شماره 110 مشخّص شده است عبارتی است کوتاه و عمیق که گفت: نفس صفتی است که هرگز نپرورد جز به باطل <ref>متن، ج2 ص 513</ref>.
نویسنده در گفتار 46 بیان می‌کند: گفت: خدای تعالی را بندگانند که اگر بهشت با همه‌ی زینت بر ایشان عرضه کنند، ایشان از بهشت همان فریاد کنند که دوزخیان از دوزخ <ref>متن، ج1، ص 20</ref>. این سخن که در [[تذکرة الأولیاء|تذکرة الاولیاء]] است نمونه‌های دیگری هم با اندکی اختلاف و یا به زبان غیر پارسی در [[الرسالة القشيرية|رساله قشیریه]] و [[حلية الأولياء و طبقات الأصفياء|حلیة الاولیاء]] آمده است. نویسنده در شرح این سخن مصداق این افراد را انبیاء و اولیاء خاص در نظر گرفته و در انتهای بحث خود می‌گوید: «عارفان در هر جایی که او باشد خوشدل و راحتند و برایشان بهشت و دوزخ فرقی نمی‌کند، بهشتی که نظر او نباشد همان دوزخ است که فقط تغییر رنگ و نام داده است؛ و دوزخی که به آن توجّه کند شاید صورت ظاهرش آتش باشد ولی در دل این آتش آبی سرد و گوارا برای افراد وجود دارد. غرض این است که آدمی که فقط به خداوند دل ببندد و با او انس بگیرد و او یگانه معشوقش واقع شود غیر از او را بر نمی‌تابد، در هر لباسی و در هر حالتی» <ref>متن، ج1، صص 385-384</ref>. آخرین سخن بایزید هم که با شماره 110 مشخّص شده است عبارتی است کوتاه و عمیق که گفت: نفس صفتی است که هرگز نپرورد جز به باطل <ref>متن، ج2 ص 513</ref>.