متن و ترجمه كمال‌الدين و تمام النعمة: تفاوت میان نسخه‌ها

ترجمه فوق نشان ميدهد كه مترجم تا حد بسيارى داراى شرايط فوق بوده است و درستى و شيوايى در ترجمه هر دو رعايت شده و ترجمه از روانى و رسايى برخوردار است و هر جا كه اين روانى در كار نيست بايد پى‌برد كه مترجم درستى را بر ساده‌نويسى ترجيح داده است؛ براى نمونه:عن ابى عبد الله(ع)قال:من مات منكم على هذا الامر منتظرا له كان كمن كان فى فسطاط القائم(ع).از امام صادق(ع)روايت كند كه فرمود:هركس از شما به اعتقاد به اين امر بميرد درحالى كه منتظر آن باشد،مانند كسى است كه در خيمۀ قائم(ع)باشد <ref>ج 2-ص 546</ref> .و قد علمنا انّ النبى و الائمة صلوات الله عليهم لا يشفعون الاّ لمن ارتضى الله دينه.و الشّاك فى الامام على غير دين الله،و قد ذكر بموسى بن جعفر(ع)أنّه سيستوهبه من ربّه يوم القيامة «و مى‌دانيم كه پيامبر و ائمه(ع)شفاعت كسى را نمى‌كنند، مگر آنكه خداوند دين او را پسندد و كسى كه در امام ترديد كند بر دين خدا نيست و موسى بن جعفر(ع)فرموده است كه فرداى قيامت از پروردگارش عطا و بخشش براى زراره خواهد ساخت <ref>ج 1 ص 149</ref>».از ويژگيهاى ديگر اين‌ترجمه نام بردن مترجم از نسخه مورد اعتماد خويش در اين امر بوده است كه نسخۀ مصحّح ايشان متعلق به مرحوم على اكبر غفارى كه در سال 1390 قمرى به طبع رسيده،مى‌باشد.با اينكه آقاى سيد حسين مدرسى طباطبايى با مقايسه‌هايى كه انجام داده‌اند قائل هستند كه در تصحيح آقاى غفارى افتادگى‌هايى وجود دارد و برخى از يادداشت ايشان در حواشى كتاب نادرست است<ref>ر.ک: كتاب ماه دين-شماره 84-83-1383</ref> از مزاياى ديگر ترجمه آوردن متن عربى و فارسى در يك صفحه كه تطبيق را براى خواننده سهل مى‌نمايد و در اعراب گذارى متن كوشش بسيارى صورت گرفته است و در ترجمه اشعار عربى براى اينكه از لطافت و شيوايى لازم برخوردار باشد به نظم فارسى برگردان شده است كه اين ترجمه منظوم مورد استفاده خوانندگان قرار گيرد.