پرش به محتوا

هدیة الأحباب: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۸۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۶: خط ۲۶:
}}
}}


'''هدیة الأحباب''' اثری از شیخ عباس قمی(م 1359ق) معروف به محدث قمی با تصحیح و ترجمه عبارات عربی غلامحسین انصاری است در شرح حال برخی از علمای فریقین و اصحاب پیامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) و جمعی از دانشوران و شاعران که با کنیه یا لقب یا نسبشان معروف هستند.
'''هدیة الأحباب''' اثری از [[قمی، عباس|شیخ عباس قمی]](متوفای 1359ق) معروف به [[قمی، عباس|محدث قمی]] با تصحیح و ترجمه عبارات عربی [[انصاری، غلامحسین|غلامحسین انصاری]] است در شرح حال برخی از علمای فریقین و اصحاب پیامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) و جمعی از دانشوران و شاعران که با کنیه یا لقب یا نسبشان معروف هستند.


نویسنده مطالب آن را از کتاب «غایة المنی» و « فوائد الرضویه» خود گزینش کرده و آن را «هدیة الاحباب فی ذکر المعروفین بالکنی و الالقاب و الانساب» نام نهاده و در سه باب تنظیم نموده است. <ref> مقدمه مترجم، ص 1؛  مقدمه مؤلف، ص 3 – 4
نویسنده مطالب آن را از کتاب «[[غایة المنی]]» و «[[الفوائد الرضوية في أحوال علماء المذهب الجعفرية|فوائد الرضویه]]» خود گزینش کرده و آن را «هدیة الاحباب فی ذکر المعروفین بالکنی و الالقاب و الانساب» نام نهاده و در سه باب تنظیم نموده است. <ref> مقدمه مترجم، ص 1؛  مقدمه مؤلف، ص 3 – 4
</ref>
</ref>
باب اول در ذکر کسانی است که نام آنان با «اب» آغاز شده،  باب دوم ویژه نام‌هایی است که با واژه «ابن» و باب سوم به نام‌هایی که با القاب و انساب معروفند اختصاص یافته است.
باب اول در ذکر کسانی است که نام آنان با «اب» آغاز شده،  باب دوم ویژه نام‌هایی است که با واژه «ابن» و باب سوم به نام‌هایی که با القاب و انساب معروفند اختصاص یافته است.
در این کتاب اشعار عربی و فارسی و بدیع و زیبا و همچنین نکات تاریخی و اجتماعی لطیف و ظریفی است که ضمن فراهم آوردن انبساط خاطر، می‌تواند زمینه ساز عبرت، نگرش عمیق انسان به هستی و افزایش معنویت و صفای باطنی او باشد. <ref> مقدمه، مترجم، ص 1 -2 </ref>
در این کتاب اشعار عربی و فارسی و بدیع و زیبا و همچنین نکات تاریخی و اجتماعی لطیف و ظریفی است که ضمن فراهم آوردن انبساط خاطر، می‌تواند زمینه ساز عبرت، نگرش عمیق انسان به هستی و افزایش معنویت و صفای باطنی او باشد. <ref> مقدمه، مترجم، ص 1 -2 </ref>