۱۰۶٬۳۳۳
ویرایش
ابن رجب، عبدالرحمن بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ابن قیم جوزیه، محمد بن ابی‌بکر' به 'ابن قیم جوزیه، محمد بن ابی‌بکر'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن‌ق' به 'ابن ق') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن قیم جوزیه، محمد بن ابی‌بکر' به 'ابن قیم جوزیه، محمد بن ابی‌بکر') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
وى در 744ق1343/م به همراه پدرش به دمشق رفت و در آنجا و نيز در حجاز و قدس، به فراگرفتن حديث پرداخت. وى در دمشق از محمد بن اسماعيل بن ابراهیم خبّاز، ابراهیم بن داوود عطار و ديگران، در مصر از ابوالفتح میدومى، ابى الحرم القلانسى و ديگران و در مكه از فخرالدين عثمان ابن يوسف، استماع حديث كرد و از دو شيخ معروف به ابن نقيب و نووى، به كسب اجازه در نقل حديث نايل آمد. سپس حدود یک سال به ملازمت مجالس [[ | وى در 744ق1343/م به همراه پدرش به دمشق رفت و در آنجا و نيز در حجاز و قدس، به فراگرفتن حديث پرداخت. وى در دمشق از محمد بن اسماعيل بن ابراهیم خبّاز، ابراهیم بن داوود عطار و ديگران، در مصر از ابوالفتح میدومى، ابى الحرم القلانسى و ديگران و در مكه از فخرالدين عثمان ابن يوسف، استماع حديث كرد و از دو شيخ معروف به ابن نقيب و نووى، به كسب اجازه در نقل حديث نايل آمد. سپس حدود یک سال به ملازمت مجالس [[ابن قیم جوزیه، محمد بن ابی‌بکر|ابن قيم جوزيه]] پرداخت تا اين‌كه ابن قيم درگذشت. گروه بسيارى از جمله زين‌الدين سليمان بن داوود بن عبدالله موصلى دمشقى از او بهره برده و غالب حنبلیان دمشق از مكتب و درس او استفاده كرده‌اند. وى در فنون حديث از جهت علم به اسناد و فهم علل و اطلاع بر معانى به پايه‌اى رسيد كه او را آگاه‌ترين فرد زمان خود به فهم علل احاديث شمرده‌اند. همچنين از تأليف کتاب القواعد كه از عجايب روزگار شمرده شده، مى‌توان به مهارت او در جمع بين حديث و فقه پى‌برد. | ||
او مردى عابد، زاهد و گوشه‌نشين بود و با كسى مرواده نداشت و با صاحبان قدرت رفت و آمد نمى‌كرد. در مدرسه سكريّه در محله كاسه فروشان (القصّاعين) اقامت داشت و گویا ناظر همین مدرسه بود. وى در تربت عزيه (تربت عزيه همان مقبره عزالدين ابویعلى در صالحيه دمشق است) نيز تدريس مى‌كرد. ابن رجب مدتى مطابق مكتب [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيمیه]] فتوى مى‌داد و همین امر سبب شد كه بر او خرده بگیرند و به مقابله و مخالفت با او برخیزند. از این رو فتوى دادن را ترك گفت. | او مردى عابد، زاهد و گوشه‌نشين بود و با كسى مرواده نداشت و با صاحبان قدرت رفت و آمد نمى‌كرد. در مدرسه سكريّه در محله كاسه فروشان (القصّاعين) اقامت داشت و گویا ناظر همین مدرسه بود. وى در تربت عزيه (تربت عزيه همان مقبره عزالدين ابویعلى در صالحيه دمشق است) نيز تدريس مى‌كرد. ابن رجب مدتى مطابق مكتب [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيمیه]] فتوى مى‌داد و همین امر سبب شد كه بر او خرده بگیرند و به مقابله و مخالفت با او برخیزند. از این رو فتوى دادن را ترك گفت. | ||