۱۴۶٬۵۶۰
ویرایش
ابن صائغ، یعیش بن علی: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابنم' به 'ابن م') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" |[[ | | data-type="authorTeachers" |[[ابن انباری، عبدالرحمن بن محمد|ابن انبارى]] | ||
خطیب طوسى | خطیب طوسى | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
وى در جوانى به قصد تحصيل علم از محضر [[ | وى در جوانى به قصد تحصيل علم از محضر [[ابن انباری، عبدالرحمن بن محمد|ابن انبارى]] (متوفای 577ق) رهسپار بغداد شد، اما زمانى كه به موصل رسيد، خبر درگذشت وى را شنيد، لذا پس از چندى اقامت در آنجا و استماع حديث از استادانى چون خطیب طوسى و ابن سویدهى تكريتى، به حلب بازگشت. وى در حلب، نحو را نزد ابوالسخاء فتيان حلبى و ابوالعباس مغربى نيروزى فراگرفت و از جمعى چون قاضى ابن ابىعصرون، ابوالحسن طرسوسى، يحيى ثقفى و نيز خالد بن محمد قيسرانى حديث شنيد و قبل از آنكه منصب اقراء را در حلب برعهده گیرد، برای ديدار با تاجالدين كندى به دمشق رفت و كندى در نوشتهاى مقام علمى او را بسيار ستود. | ||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
ابن يعيش بيشتر عمر خود را در حلب گذراند. حلب در آن روزگار به یکى از مراكز بزرگ علم و ادب تبديل شده بود و دانشپژوهان بسيارى از نقاط مختلف بدانجا مىآمدند تا از مجالس درس انديشوران آن شهر بهره برند. [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] یکى از همین كسان بود كه در 626ق به حلب آمد و از مجالس درس ابن يعيش- كه در آن زمان در مقصورهى شمالى جامع حلب و نيز مدرسهى رواحيه به تدريس قرائات مشغول بود- بهرهى فراوان برد و همچنين بخش عظيمى از کتاب «اللمع» ابن جنى را نيز نزد وى خواند. | ابن يعيش بيشتر عمر خود را در حلب گذراند. حلب در آن روزگار به یکى از مراكز بزرگ علم و ادب تبديل شده بود و دانشپژوهان بسيارى از نقاط مختلف بدانجا مىآمدند تا از مجالس درس انديشوران آن شهر بهره برند. [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] یکى از همین كسان بود كه در 626ق به حلب آمد و از مجالس درس ابن يعيش- كه در آن زمان در مقصورهى شمالى جامع حلب و نيز مدرسهى رواحيه به تدريس قرائات مشغول بود- بهرهى فراوان برد و همچنين بخش عظيمى از کتاب «اللمع» ابن جنى را نيز نزد وى خواند. | ||
از ديگر شاگردان وى [[ | از ديگر شاگردان وى [[ابن مالک، محمد بن عبدالله|ابن مالك]] نحوى، ابن رزين، ابن نحاس، ابوبكر احمد بن محمد دشتى، [[ابن عدیم، عمر بن احمد |ابن عديم]] و ابن واصل را مىتوان نام برد. [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] علاوه بر نقل اخبارى از او، وى را به خوشرویى و سرزندگى وصف كرده و روايات متعددى دربارهى شوخطبعى و بذلهگویى او نقل كرده است. | ||
ابن يعيش به خصوص به نحودانى شهره بوده و [[ذهبى]] وى را بزرگترين نحوى حلب در روزگار خود دانسته است. وى پيرو مكتب بصره بوده و در «شرح المفصل» خود به تأييد و تقویت آراء آنان پرداخته است، اما گاهى نيز آراء نحویان كوفه را بر بصريان ترجيح داده است. از همینرو برخى از معاصران، او را از پيروان مكتب بغداد دانستهاند. | ابن يعيش به خصوص به نحودانى شهره بوده و [[ذهبى]] وى را بزرگترين نحوى حلب در روزگار خود دانسته است. وى پيرو مكتب بصره بوده و در «شرح المفصل» خود به تأييد و تقویت آراء آنان پرداخته است، اما گاهى نيز آراء نحویان كوفه را بر بصريان ترجيح داده است. از همینرو برخى از معاصران، او را از پيروان مكتب بغداد دانستهاند. | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||