الفارابي الموفق و الشارح: تفاوت میان نسخه‌ها

[[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]] در فلسفه‌اش دو کار و نوآوری داشته است؛ او نظراتی را که در فلسفه [[ارسطو]] وجود داشته، با دین اسلام چنان جمع کرده که در آن بیگانگی و تعارض آشکار وجود ندارد و فیلسوف می‌تواند آن را باطن دین تلقی کند. دومین نوآوری او، شرح برخی از نظرات فلسفی است. شرح در اینجا به معنای تأویل است. هرچند قبل از او، یعقوب بن اسحاق کندی (181-258ق) و بعد از او، [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن‌سینا]] (359-416ق) نیز چنین عملی را انجام داده‌اند؛ لکن «ضم» و ترکیب کردن دین با فلسفه نزد [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]] متفاوت است. نزد [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]]، فلسفه و دین دو تعبیر از یک معناست؛ علی‌رغم اینکه این دو دارای تضارب خفی هستند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38551/1/7 ر.ک: متن کتاب، ص7]</ref>.