فیه ما فیه (مولوی): تفاوت میان نسخه‌ها

[[فرج، یوسف عبدالفتاح ]] (مترجم)

[[علاوی، محمود ]] ( مترجم)

[[منصور، محمد]] ( مترجم)

'''فیه ما فیه'''، مجموعه‌اى از سخنان جلال‌الدین محمد بلخی ( ا۶۰۴ق – ۶۷۲ق) است كکه طى سالیان دراز در مناسبت‌هاى مختلف به زبان آورده است و مریدان وی آن‌ها را یادداشت كکرده‌اند. تدوین این کتاب بعد از وفات مولوی (۶۷۲ق) انجام گرفته و طبعاً نامی هم که بر آن نهاده شده ‌است از مولوی نیست. از همین ‌رو، در نسخه‌های قدیم گاه آن را «الاأسرار الجلالیهیة» و گاه «فیه ما فیه» خوانده‌‌اند.<ref>ر.ک: ذبیح‌الله صفا، ص  ج3، ص‌۱۲۰۶</ref>. در ظهریه برخی از نسخه‌های خطی ابیاتی نوشته‌اند که در آن‌ها «فیه ما فیه»  به ‌کار رفته ‌است. به گمان بدیع‌الزمان فروزانفر نام این کتاب را از قطعه‌ای مصرع زیر که در فتوحات مکیه اثر محیی‌الدین بن عربی آمده‌ است، و مصرع اول آن گرفته‌اند:،

اغلب فصول آنکتاب، پاسخ پرسشی است که از مولانا شده است و از همین ‌روی نظم و ترتیب خاصی ندارد؛، اما به سبک مخصوص مولانا، از حکایات و تمثیلات گوناگون برای تفهیم معانی فراهم آمده است.؛ از این ‌رو، «فیه ما فیه» را می‌توان نموداری از حالات و مقالات مولانا در سرتاسر ملاقات با شمس دانست. <ref>ر.ک: متن کتاب </ref>.

 

این کتاب که به دست محمد علاء الدین منصور، یوسف عبدالفتاح فرج و محمود علاوی به زبان عربی ترچمه ترجمه شده است. از آنجا که «فیه ما فیه»، کتابی براى آشنایى با روش تعلیم بزرگان صوفیه، مخصوصاً شمس و مولانا است كکه سخن به اندازه فهم مستمع مى‌گفته‌اند و معانى را در قالب تمثیل‌ها بیان مى‌كکرده‌اند، برای ترجمه و دسترسی عرب‌زبانان به متن عرفانی ساده و روان برگزیده شده است. این اثر از ترجمه عربی روانی برخوردار است. مترجمان کار درخور توجهی به ‌جز پرداختن به متن بر روی آن انجام نداده و صرفا پاورقی‌های اندکی را ذیل برخی فصل‌ها درج کرده‌اند. فقط در جایی از کتاب نیز علاوه بر ترجمه، به تصحیح مختصری از متن دست زده‌اند.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص  ص‌123</ref>.

# فروزانفر، بدیع‌الزمان، مقدمه «کتاب فیه ما فیه»، با تصحیحات و حواشی بدیع‌الزمان فروزانفر، مقدمهمؤسسه انتشارات نگاه، تهران، 1386.

[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]

[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1401 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]]