۱۰۶٬۳۹۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''لمحات من البلاغة'''، تألیف محمدامین مؤمنی (متولد 1364) و اشراف محمد | '''لمحات من البلاغة'''، تألیف [[مومنی، محمد امین|محمدامین مؤمنی]] (متولد 1364) و اشراف [[فتوحی، محمود|محمد الفتوحی]]، در موضوع علم بلاغت که به جهت تدریس در حوزههای علمیه تدوین شده است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
# شناختن خصوصياتى كه بر الفاظ تشكيلدهنده كلام عارض مىشود. بهعنوانمثال: غرض متكلم از تأخير يا تقديم لفظ. در علم معانى درباره آن بحث مىشود. | # شناختن خصوصياتى كه بر الفاظ تشكيلدهنده كلام عارض مىشود. بهعنوانمثال: غرض متكلم از تأخير يا تقديم لفظ. در علم معانى درباره آن بحث مىشود. | ||
# شناختن اينكه معناى مورد قصدِ متكلم تا چه حد واضح و روشن است و اينكه تا چه مقدار و به چه كيفيتى كلام متكلم، دلالت بر مقصودش دارد. از اين مقوله در علم هيئت بحث مىشود. | # شناختن اينكه معناى مورد قصدِ متكلم تا چه حد واضح و روشن است و اينكه تا چه مقدار و به چه كيفيتى كلام متكلم، دلالت بر مقصودش دارد. از اين مقوله در علم هيئت بحث مىشود. | ||
# شناختن جهات جمال و زيبايى لفظى يا معنوى در جمله و شناخت نيكويىهاى كلام. مثل ختم كردن آيهاى از قرآن با آنچه مناسب ختم كردن در ساير آيات قرآن است. در علم بديع از اين جهت بحث مىشود<ref>ر.ک: مقدمه، ص11-12</ref>. | # شناختن جهات جمال و زيبايى لفظى يا معنوى در جمله و شناخت نيكويىهاى كلام. مثل ختم كردن آيهاى از قرآن با آنچه مناسب ختم كردن در ساير آيات قرآن است. در علم بديع از اين جهت بحث مىشود<ref>ر.ک: مقدمه، ص11-12</ref>. مطالب کتاب از سه باب تشکیل شده است: | ||
باب اول به علم معانی اختصاص یافته که در آن بحث از خبر و انشاء و اغراض و اقسام آن دو؛ اطلاق و تقیید و اغراض آن دو؛ احوال اجزاء کلام همچون اسمیه، فعلیه، ذکر و حدف، تنکیر و تعریف، و احوال اختصاصی مسند و مسندالیه؛ قصر و روش و انواع و اغراضش؛ فصل و وصل و مواضع و اغراضش؛ ایجاز و اطناب و مساوات و انواع و اقسامش و هدف از آن، انجام شده است. | باب اول به علم معانی اختصاص یافته که در آن بحث از خبر و انشاء و اغراض و اقسام آن دو؛ اطلاق و تقیید و اغراض آن دو؛ احوال اجزاء کلام همچون اسمیه، فعلیه، ذکر و حدف، تنکیر و تعریف، و احوال اختصاصی مسند و مسندالیه؛ قصر و روش و انواع و اغراضش؛ فصل و وصل و مواضع و اغراضش؛ ایجاز و اطناب و مساوات و انواع و اقسامش و هدف از آن، انجام شده است. | ||
خط ۶۵: | خط ۶۳: | ||
مجاز دو قسم دارد: | مجاز دو قسم دارد: | ||
# مجاز عقلى: در نسبت جارى مىشود (بهكار مىرود). مثل نسبت دادن مكر (نيرنگ) به شب و روز در آيه شريفه | # مجاز عقلى: در نسبت جارى مىشود (بهكار مىرود). مثل نسبت دادن مكر (نيرنگ) به شب و روز در آيه شريفه '''مَكْرُ اللَّيْلِ وَ النَّهٰارِ إِذْ تَأْمُرُونَنٰا''' (سبأ: 33) | ||
# مجاز لغوى: در لفظى است كه آن لفظ در غير از معنايى كه براى آن وضع شده است (معناى مجازى) به كار مىرود بهخاطر علاقه و ارتباطى كه بين دو معنا (معناى حقيقى و مجازى) است و قرينهاى وجود دارد كه مانع مىشود از اينكه معناى موضوع له (معناى حقيقى) اراده شود که دارای دو شرط است... <ref>ر.ک: همان، ص107</ref>. | # مجاز لغوى: در لفظى است كه آن لفظ در غير از معنايى كه براى آن وضع شده است (معناى مجازى) به كار مىرود بهخاطر علاقه و ارتباطى كه بين دو معنا (معناى حقيقى و مجازى) است و قرينهاى وجود دارد كه مانع مىشود از اينكه معناى موضوع له (معناى حقيقى) اراده شود که دارای دو شرط است... <ref>ر.ک: همان، ص107</ref>. | ||