۱۰۶٬۳۳۱
ویرایش
حاشية الأجرومية: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
}} | }} | ||
'''حاشية الأجرومية'''، حاشیه عبدالرحمن بن محمد بن قاسم (1392-1312ق) بر «الأجرومية» محمد بن محمد بن داود صنهاجی معروف به ابن آجروم (723-674ق) است. | '''حاشية الأجرومية'''، حاشیه [[ابن قاسم، عبدالرحمن|عبدالرحمن بن محمد بن قاسم]] (1392-1312ق) بر «الأجرومية» [[ابن آجروم، محمد بن محمد|محمد بن محمد بن داود صنهاجی]] معروف به [[ابن آجروم، محمد بن محمد|ابن آجروم]] (723-674ق) است. | ||
«الأجرومية»، از مهم‌ترین تألیفات تعلیمى تراث نحوى شمرده شده که به روش و اسلوبى سهل و آسان و به‌دور از حشو، تعقیدات و امثله ملال‌آور نوشته شده است<ref>ر.ک: مجدی ابراهیم، یوسف، ص10</ref>. | «الأجرومية»، از مهم‌ترین تألیفات تعلیمى تراث نحوى شمرده شده که به روش و اسلوبى سهل و آسان و به‌دور از حشو، تعقیدات و امثله ملال‌آور نوشته شده است<ref>ر.ک: مجدی ابراهیم، یوسف، ص10</ref>. | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
نگارش حاشیه به شیوه رایج با ذکر متن در بالای صفحه و ذکر حاشیه در ذیل صفحه انجام شده است. در بخش سوم صفحات نیز ترکیب عبارات و نقش الفاظ ذکر شده است. | نگارش حاشیه به شیوه رایج با ذکر متن در بالای صفحه و ذکر حاشیه در ذیل صفحه انجام شده است. در بخش سوم صفحات نیز ترکیب عبارات و نقش الفاظ ذکر شده است. | ||
مباحث کتاب با تبیین «کلام» آغاز شده که محشی آن را مقصود بالذات دانسته که تفاهم و تخاطب به‌وسیله آن انجام می‌شود، ولذا لازم است که در ابتدای سخن منظور از آن روشن شود. همچنین معنای لغوی نحو را قصد، جهت، مثل و مقدار دانسته است؛ اما نحو اصطلاحاً علم به اصولی است که به‌وسیله آن می‌توان اعراب و بنای اواخر کلمات را دانست. موضوع این علم، کلمات عربی و ثمره آن صیانت لسان از خطا در کلام الله و کلام رسول(ص) و کلام عرب است. واضع این علم نیز ابوالاسود دئلی به امر علی(ع) است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص7</ref>. | مباحث کتاب با تبیین «کلام» آغاز شده که محشی آن را مقصود بالذات دانسته که تفاهم و تخاطب به‌وسیله آن انجام می‌شود، ولذا لازم است که در ابتدای سخن منظور از آن روشن شود. همچنین معنای لغوی نحو را قصد، جهت، مثل و مقدار دانسته است؛ اما نحو اصطلاحاً علم به اصولی است که به‌وسیله آن می‌توان اعراب و بنای اواخر کلمات را دانست. موضوع این علم، کلمات عربی و ثمره آن صیانت لسان از خطا در کلام الله و کلام رسول(ص) و کلام عرب است. واضع این علم نیز [[ابوالاسود دئلی]] به امر [[امام علی علیه‌السلام|علی(ع)]] است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص7</ref>. | ||
| نکته دیگر آنکه اولین باب کتاب به تبیین اعراب اختصاص یافته؛ چراکه مقصود از نگارش کتاب تبیین اعراب کلمه است و کلمه با ظهور اعراب معنایش مشخص می‌شود<ref>ر.ک: همان، ص22</ref>. | ||
نکته دیگر آنکه اولین باب کتاب به تبیین اعراب اختصاص یافته؛ چراکه مقصود از نگارش کتاب تبیین اعراب کلمه است و کلمه با ظهور اعراب معنایش مشخص می‌شود<ref>ر.ک: همان، ص22</ref>. | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||