المغني في النحو: تفاوت میان نسخه‌ها

المغني في النحو (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۸ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۳۸

۲۱۱ بایت اضافه‌شده ، ‏۸ نوامبر ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۱۱٬۷۶۴

ویرایش

@@ خط ۲۶: / خط ۲۶: @@
 }}
-'''المغني في النحو'''، تألیف شیخ تقی‌الدین ابی‌الخیر منصور بن فلاح یمنی نحوی (متوفی 680ق/ 1281م)، کتابی است در علم نحو که با تحقیق و تعلیقات عبدالرزاق عبدالرحمن اسعد سعدی منتشر شده است.
+'''المغني في النحو'''، تألیف شیخ [[يمنی نحوی، منصور بن فلاح|تقی‌الدین ابی‌الخیر منصور بن فلاح یمنی نحوی]] (متوفی 680ق/ 1281م)، کتابی است در علم نحو که با تحقیق و تعلیقات [[سعدی، عبد الرزاق عبد الرحمن اسعد|عبدالرزاق عبدالرحمن اسعد سعدی]] منتشر شده است.
-در خلال بررسی و توجه به انگیزه‌ها و اهداف نویسنده از نگارش کتاب، می‌توان به برخی از ویژگی‌های اثر، پی برد. ابن فلاح در ابتدای کتاب، انگیزه و هدف خویش از نگارش آن را چنین بیان نموده است: تعلیم و تعلم علم نحو و صرف از جمله واجبات کفایی بوده، ولذا توجه و عنایت به آن، بر گروهی از مردم، ضروری است؛ زیرا این دانش، علمی است که در خدمت کتاب خدا و سنت پیامبر(ص) بوده و فهم آنها و استنباط احکام عملیه از آنها، منوط به دانستن این دانش بوده و تألیف کتاب حاضر، در راستای اهتمام به این امر می‌باشد<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص17</ref>.
+در خلال بررسی و توجه به انگیزه‌ها و اهداف نویسنده از نگارش کتاب، می‌توان به برخی از ویژگی‌های اثر، پی برد. [[يمنی نحوی، منصور بن فلاح|ابن فلاح]] در ابتدای کتاب، انگیزه و هدف خویش از نگارش آن را چنین بیان نموده است: تعلیم و تعلم علم نحو و صرف از جمله واجبات کفایی بوده، ولذا توجه و عنایت به آن، بر گروهی از مردم، ضروری است؛ زیرا این دانش، علمی است که در خدمت کتاب خدا و سنت پیامبر(ص) بوده و فهم آنها و استنباط احکام عملیه از آنها، منوط به دانستن این دانش بوده و تألیف کتاب حاضر، در راستای اهتمام به این امر می‌باشد<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص17</ref>.
 نام‌گذاری کتاب به‌وسیله نویسنده به «المغني»، نشان‌دهنده این نکته است که وی می‌خواسته مجموعه‌ای از قواعد صرف و نحو را در آن بیاورد که محققین و پژوهشگران را از اتلاف وقت در یافتن این مسائل در خلال صفحات بسیاری از تألیفاتی که در این علم نوشته شده است، بی‌نیاز کند<ref>ر.ک: همان</ref>.
-از جمله نکات قابل توجه پیرامون کتاب، آن است که این اثر، از آخرین تألیفات ابن فلاح بوده و نگارش آن را در سال 672ق، یعنی 8 سال پیش از وفات خود، به پایان برده و پیش از این کتاب، آثاری چون «شرح الكافية» و «الكافي في العربية» را نوشته است. این امر، بیانگر این نکته است که وی اثر حاضر را در پختگی کامل علمی و پس از کسب تجربه فراوان در نگارش آثار دیگر، به رشته تحریر درآورده است<ref>ر.ک: همان، ص18</ref>.
+از جمله نکات قابل توجه پیرامون کتاب، آن است که این اثر، از آخرین تألیفات [[يمنی نحوی، منصور بن فلاح|ابن فلاح]] بوده و نگارش آن را در سال 672ق، یعنی 8 سال پیش از وفات خود، به پایان برده و پیش از این کتاب، آثاری چون «شرح الكافية» و «الكافي في العربية» را نوشته است. این امر، بیانگر این نکته است که وی اثر حاضر را در پختگی کامل علمی و پس از کسب تجربه فراوان در نگارش آثار دیگر، به رشته تحریر درآورده است<ref>ر.ک: همان، ص18</ref>.
 توجه به این نکته ضروری است که این کتاب، شرحی بر یک متن، یا حاشیه‌ای بر یک شرح و یا تلخیصی از اثری دیگر نیست تا به این واسطه، در روش، تابع کتاب دیگری باشد، بلکه این اثر، کتابی است مستقل که از اسلوب و روشی خاص در تدوین مطالب و چینش مباحث، برخوردار است<ref>ر.ک: همان</ref>. این روش خاص را می‌توان در اموری همچون ترتیب موضوعات نحوی و صرفی در تنظیم ابواب و فصول<ref>ر.ک: همان</ref>، فراوانی موضوعات علمی در مسائل نحوی و صرفی و وجود استطرادات فراوان<ref>ر.ک: همان، ص19</ref> و کثرت حدود و تعریفات موجود در کتاب<ref>ر.ک: همان، ص21</ref> یافت.