۱۵٬۴۲۶
ویرایش
ذهنی تهرانی، سید محمدجواد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
[[مرعشی، سید شهاب‌الدین|سيد شهاب‌الدين مرعشى نجفى]] | [[مرعشی، سید شهاب‌الدین|سيد شهاب‌الدين مرعشى نجفى]] | ||
[[ | [[محمدتقى مجلسى اصفهانی]] | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۷۷: | خط ۷۷: | ||
#حاج شيخ راضى تبريزى | #حاج شيخ راضى تبريزى | ||
#سيد رسول موسوى تهرانى | #سيد رسول موسوى تهرانى | ||
#شيخ [[ | #شيخ [[محمدتقى مجلسى اصفهانی]]. | ||
تخصص ايشان در تأليف و تدريس در زمينه فقه، اصول، علوم غريبه و ادبيات عرب بود. آن بزرگوار همزمان با تحصيل و تأليف، تدريس را نيز آغاز نمود و در مدت بيش از 35 سال در زمينه‌هاى مختلف، شاگردان بسيارى تربيت نمود. طلاب علوم دينى بيش از 15 سال، از درس خارج فقه و اصول ايشان استفاده نمودند. وى در برخى از فصول تحصيلى، روزانه 14 درس از مقدمات تا سطوح عاليه تدريس مى‌كرد. | تخصص ايشان در تأليف و تدريس در زمينه فقه، اصول، علوم غريبه و ادبيات عرب بود. آن بزرگوار همزمان با تحصيل و تأليف، تدريس را نيز آغاز نمود و در مدت بيش از 35 سال در زمينه‌هاى مختلف، شاگردان بسيارى تربيت نمود. طلاب علوم دينى بيش از 15 سال، از درس خارج فقه و اصول ايشان استفاده نمودند. وى در برخى از فصول تحصيلى، روزانه 14 درس از مقدمات تا سطوح عاليه تدريس مى‌كرد. | ||
| خط ۸۹: | خط ۸۹: | ||
#سيد محمد سجادى | #سيد محمد سجادى | ||
ايشان به واسطه استعداد سرشار، از ابتداى طلبگى، شروع به تأليف و تقرير نمود و در طى عمر كوتاه، ولى پربركت خود، بيش از 170 جلد كتاب در 44 عنوان از خود به يادگار نهاد. اولين تأليف ايشان كتاب درة الثمينه (شرح عربى بر صمديه) و اولين تقرير وى كتاب صلاة الجمعه به عربى (تقرير درس آيت‌الله شيخ [[ | ايشان به واسطه استعداد سرشار، از ابتداى طلبگى، شروع به تأليف و تقرير نمود و در طى عمر كوتاه، ولى پربركت خود، بيش از 170 جلد كتاب در 44 عنوان از خود به يادگار نهاد. اولين تأليف ايشان كتاب درة الثمينه (شرح عربى بر صمديه) و اولين تقرير وى كتاب صلاة الجمعه به عربى (تقرير درس آيت‌الله شيخ [[محمدتقى مجلسى اصفهانی]]) است. | ||
ايشان بسيار صبور، مؤدب، باوقار و شهرت گريز بود. مناعت طبع عجيبى داشت. پس از هجرت به قم، تا ساليان دراز در محله‌هاى مختلف اقامت گزيد. | ايشان بسيار صبور، مؤدب، باوقار و شهرت گريز بود. مناعت طبع عجيبى داشت. پس از هجرت به قم، تا ساليان دراز در محله‌هاى مختلف اقامت گزيد. | ||