مولوی نامه: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

'''مولوی نامه (مولوی چه می گوید) '''  تالیف جلال الدین همایی (1278-1359ش) است که می توان آن را شرح و تفسیر موضوعی مثنوی معنوی دانست. چرا که مولف در آن، دیدگاه مولوی را در موضوعات مختلف، عمدتا بر اساس مثنوی معنوی، مورد بحث و بررسی قرار می‌دهد.  

کتاب مشتمل بر دو بخش است که در بخش اول، مولف، ابتدا در مقدمه ای مفصل، به بررسی شخصیت مولوی می پردازد و شخصیت وی را به سه مرحله علمی و عرفانی، یعنی خامی و پختگی و سوختن(که آن ها را در طول هم می داند) تقسیم می کند. وی، با تطبیق این سه مرحله بر زندگی نامه مولوی، به توضیح این سه مرحله در طول حیات مولوی می پردازد. <ref>ر.ک: مقدمه ص24-10</ref>

سپس، در متن کتاب، در چهار بخش، عقاید و افکار مولوی را بررسی می کند. بخش اول مربوط به دیدگاه مولوی در باره آداب و رسوم اخلاقی و اجتماعی است. که در این بخش، به مباحثی چون آفات زبان، عفت، سخاوت و اخلاق نکو از دیدگاه مولوی، پرداخته است.  بخش دوم به دیدگاه مولوی در باره معتقدات مذهبی و مسائل فقهی شرعی می پردازد. در این قسمت، تسبیح و تهلیل موجودات و مطالب پیرامون آن، تشیع مولوی و عقیده وی در باره خاندان اهل بیت(ع)، و مباحث فقهی مانند کیفیت وضوء و تیمم ، اکل میته و تحری قبله، حد و تعزیر قاضی، خون‌بها و دیه، ضمان مال غصبی، تحلیل نماز و قاعده الید، آمده است. بخش سوم عقاید و افکار فلسفی و کلامی مولوی را بررسی می کند. مباحث مهمی  چون جبر و اختیار، قضا و قدر و علم النفس، و همچنین مطالبی در رابطه با معاد و حقیقت آن، در این بخش آمده است. بخش چهارم مربوط به دیدگاه های مولوی در باب مسائل عرفانی است که بخش عمده کتاب را در بر می گیرد. حرکت جوهری و مقام خلیفه اللهی انسان، وحدت وجود، مسلک عرفانی مولوی و امتیاز آن بر دیگر مسالک عرفانی، مراتب و مقامات اولیا، حقیقت خواب و خلسه، تاویل و تنزیل، اتحاد ملل و ادیان و مذاهب، و... از جمله مطالب متنوع این بخش است. <ref>ر.ک: ج 2و1، فهرست کتاب</ref>.