مذهب‌گرايی و مذهب‌گريزی جوانان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مذهب‌گرايی و مذهب‌گريزی جوانان'''، نوشته محمود اکبری(1334ق) است که موضوع آن مذهب و نقش آن در شکل‌گیری باورها و تربیت نسل جوان است. نویسنده بر این باور است که مذهب‌گرایی یکی از نیازهای فطری و طبیعی انسان است که از آغاز تا پایان زندگیش همراه اوست و چنانچه، این گرایش‌های مذهبی در مسیر فطرت هدایت شود، می‌تواند بهترین پناه آدمی و عامل رشد و صیانت او در برابر ناامیدی ها، کژی ها و آلودگی ها باشد. ‏<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 11</ref>

نویسنده تربیت کودکان و نوجوانان را متأثر از نهادهای گوناگونی همچون خانواده، مدرسه، محیط اجتماعی، مسجدها، رسانه‌های ارتباط جمعی، نظام سیاسی و... می‌داند. او این عامل‌ها را به سه دسته تقسیم می کند؛ درونی (فطرت الهی، اراده و داشته های ارثی)، بیرونی (محیط انسانی و محیط طبیعی) و عوامل فوق طبیعی.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 41</ref>  

وی به فایده‌های دین در رشد معنوی اشاره کرده<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 16</ref>و زمینه های آن را در شاکله مذهبی خانواده و همسر و نیز گرایش‌های محبت‌آمیز به پیشوایان دینی به همراه مداومت بر خواندن و مأنوس‌شدن با متون دینی و دعا پی‌گیری می‌کند.<ref>ر.ک: همان، ص 42و46و66</ref>

وی علت‌های گریز جوانان را از مذهب در ناآگاهی و مسئولیت‌ناپذیری آنان جستجو می‌کند. همچنین، نااهلی برخی از داعیه‌داران تربیت را به همراه راهزنان این طریق، در شمار این علت‌ها قرار می‌دهد. سرگشتگی جوانان در برخورد با مکتب‌های فکری و اخلاقی و الگوهای دروغینی که از سوی آن‌ها ارائه می‌شود -بویژه در عصر انفجار رسانه‌ای- کار را برای اصلاح تربیت دینی آنان دشوار کرده است.‏<ref>ر.ک: همان، ص 109-101</ref>

[[رده:مقالات بازبینی نشده1]]