۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
أبوالحسن الششتري و فلسفته الصوفیة: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
'''أبوالحسن الششتري و فلسفته الصوفیة''' تألیف محمد عدلونی ادریسی در موضوع تصوف فلسفی در اندلس | '''أبوالحسن الششتري و فلسفته الصوفیة''' تألیف محمد عدلونی ادریسی در موضوع تصوف فلسفی در اندلس | ||
تصوف اسلامی یکی از مهمترین جنبه‌های اندیشه اسلامی است، برخلاف دیگر حوزه‌های فکری مانند فقه، | تصوف اسلامی یکی از مهمترین جنبه‌های اندیشه اسلامی است، برخلاف دیگر حوزه‌های فکری مانند فقه، اصول‌فقه و زبان‌شناسی ، حدیث، کلام و فلسفه که پژوهشهای کاملی در آن زمینه‌ها انجام شده است، در زمینه تصوف اسلامی این تحقیقات کامل نمی‌باشد. این عدم کفایت تحقیقات درباره تصوف، مسائل آن، ویژگیهای فلسفی آن و واقعیتهای آن در اندیشه عربی اسلامی دیده می‌شود، واگر به تصوف در ناحیه غربی عالم اسلامی نگاه کنیم، این کمبود وجود دارد و لازم است که در این زمینه تحقیقات گسترده‌ای صورت پذیرد. با همه تلاشهایی که از سوی پژوهشگران اعم از مستشرق و غیر مستشرق دراین‌باره صورت پذیرفته، این تلاشها کافی و کامل نمی‌باشد، آثاری که در گام ارائه گردیده، هنوز ناتمام مانده است. بسیاری از کتاب‌ها، شخصیتها و مدارس صوفیه در مراکش و اندلس همچنان منتظر هستند تا غبار فراموشی از آنها کنار برود و سپس تحقیق و منتشر شوند. انجام چنین کاری زوایای درخشانی از تصوف در غرب اسلامی را که هنوز ناشناخته مانده، آشکار خواهد کرد. | ||
البته تصوف فلسفی را نمی‌توان تصوف خالص دانست. زیرا با آن تفاوت دارد. روش تصوف فلسفی در تحقیق نظری روش «تأویل عرفانی»، و «کشف صوفیانه» است که بر اساس ذوقی است که به پشتوانه عقل است و یا بر اساس عقلی است که به پشتوانه ذوقی است، به گونه‌ای که تصوف فلسفی یک عمل معرفتی است که در یک نگاه در میان همه ادراکات متحد شده است، معرفت حسی و معرفت عقلی و الهامات باطنی، و هدف آن تبیین حقیقت الهی از طریق معانی موجود آن است، این تصوف فلسفی یک روش عقلی خاص است و نه یک رویکرد صرفا عقلی که در آن تفکر مستقل از وجدان و عاطفه بوده باشد. <ref>ر.ک: همان، ص7</ref> | البته تصوف فلسفی را نمی‌توان تصوف خالص دانست. زیرا با آن تفاوت دارد. روش تصوف فلسفی در تحقیق نظری روش «تأویل عرفانی»، و «کشف صوفیانه» است که بر اساس ذوقی است که به پشتوانه عقل است و یا بر اساس عقلی است که به پشتوانه ذوقی است، به گونه‌ای که تصوف فلسفی یک عمل معرفتی است که در یک نگاه در میان همه ادراکات متحد شده است، معرفت حسی و معرفت عقلی و الهامات باطنی، و هدف آن تبیین حقیقت الهی از طریق معانی موجود آن است، این تصوف فلسفی یک روش عقلی خاص است و نه یک رویکرد صرفا عقلی که در آن تفکر مستقل از وجدان و عاطفه بوده باشد. <ref>ر.ک: همان، ص7</ref> | ||
این جریان صوفیانه را گروهی از بزرگان صوفیه نمایندگی می‌کنند، رکابن عربیس و زابن سبعینس و شوشتری. | این جریان صوفیانه را گروهی از بزرگان صوفیه نمایندگی می‌کنند، رکابن عربیس و زابن سبعینس و شوشتری. | ||
برخلاف ابن عربی و ابن سبعین که آثار و تألیفات ایشان بسیار مورد توجه واقع شده،، شوشتری باوجود جایگاه ممتازی که در تاریخ تصوف اسلامی به طور کلی و تاریخ تصوف در غرب | برخلاف ابن عربی و ابن سبعین که آثار و تألیفات ایشان بسیار مورد توجه واقع شده،، شوشتری باوجود جایگاه ممتازی که در تاریخ تصوف اسلامی به طور کلی و تاریخ تصوف در غرب اسلامی به خصوص دارد، اما روش فکری و آثارش تبیین نشده است و بیشتر آثار او در قفسه‌های کتابخانه‌های جهانی در نسخه‌های خطی باقی مانده‌اند و منتظر کسانی هستند که آنها را بررسی نمایند و به صحنه حیات فکری وارد کنند.<ref>ر.ک: همان، ص8</ref> | ||
به همین دلیل موضوع اصلی پژوهش خود را با محوریت بررسی صوفی مسلمان بزرگ و شاعر سراینده زَجَل (ازانواع شعر) «ابوالحسن شوشتری» قرار دادیم.<ref>ر.ک: همان، ص </ref> | |||
==پانويس == | ==پانويس == | ||