پرش به محتوا

الإمام أبوالقاسم الشاطبي: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'حرز الأمانیو وجه التهاني في القراءات السبع' به 'حرز الأماني و وجه التهاني في القراءات السبع')
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۳۰: خط ۳۰:
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
'''الإمام أبوالقاسم الشاطبي''' نوشته [[حميتو، عبدالهادي عبدالله|عبدالهادی عبدالله حمیتو]]، کتابی است به زبان عربی و با موضوع معرفی یکی از قاریان و عالمان نابینای قرن ششم هجری به نام [[شاطبی، قاسم بن فیره|امام شاطبی]] و آثار اوست. نویسنده در این اثر، قصیده [[حرز الأماني و وجه التهاني في القراءات السبع|حرزالامانی]] را به شکل خاص مورد بررسی قرار داده و شروح و تکمله‌های آن را نیز ذکر کرده است.
'''الإمام أبوالقاسم الشاطبي''' نوشته [[حميتو، عبدالهادي عبدالله|عبدالهادی عبدالله حمیتو]]، کتابی است به زبان عربی و با موضوع معرفی یکی از قاریان و عالمان نابینای قرن ششم هجری به نام [[شاطبی، قاسم بن فیره|امام شاطبی]] و آثار اوست. نویسنده در این اثر، قصیده [[حرز الأماني و وجه التهاني في القراءات السبع|حرزالامانی]] را به شکل خاص مورد بررسی قرار داده و شروح و تکمله‌های آن را نیز ذکر کرده است.


==ساختار==
==ساختار==
کتاب دارای مقدمه، محتوای مطالب در چهار فصل و یک خاتمه است. نویسنده در نگارش این اثر از 136 منبع عربی بهره برده که برخی از آن‌ها از این قرارند: [[وفيات الأعيان و أنباء أبناء الزمان|وفيات الأعيان ابن خلکان]]، [[الوافي في شرح الشاطبية|الوافي في شرح الشاطبية شیخ عبدالفتاح قاضی]]، هداية القاري إلی تجويد كلام الباري شیخ عبدالفتاح سید عجمی مرصفی، الموسوعة المغربیة للأعلام البشرية عبدالعزیز بن عبدالله، منهاج رسم القرآن في شرح مورد الظمآن مسعود بن محمد جموع سجلماسی، معجم أعلام الجزائر عادل نویهض، من أعلام الفكر المعاصر بالعدوتين الرباط و سلا عبدالله جراری، معجم المحدثين و المفسرين و القراء بالمغرب عبدالعزیز بن عبدالله، مقدمه [[ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد|ابن خلدون]]، [[معرفة القراء الكبار علی الطبقات و الأعصار|معرفة القراء الكبار ذهبی]]، اللألي الفريدة في شرح القصيدة الشاطبية فاسی و...<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8606/1/247 ر.ک: فهرست منابع، ص247-258]</ref>
کتاب دارای مقدمه، محتوای مطالب در چهار فصل و یک خاتمه است. نویسنده در نگارش این اثر از 136 منبع عربی بهره برده که برخی از آن‌ها از این قرارند: [[وفيات الأعيان و أنباء أبناء الزمان|وفيات الأعيان ابن خلکان]]، [[الوافي في شرح الشاطبية|الوافي في شرح الشاطبية شیخ عبدالفتاح قاضی]]، هداية القاري إلی تجويد كلام الباري شیخ عبدالفتاح سید عجمی مرصفی، الموسوعة المغربیة للأعلام البشرية عبدالعزیز بن عبدالله، منهاج رسم القرآن في شرح مورد الظمآن مسعود بن محمد جموع سجلماسی، معجم أعلام الجزائر [[نویهض، عادل|عادل نویهض]]، من أعلام الفكر المعاصر بالعدوتين الرباط و سلا عبدالله جراری، معجم المحدثين و المفسرين و القراء بالمغرب عبدالعزیز بن عبدالله، مقدمه [[ابن خلدون، عبدالرحمن‌ بن‌ محمد|ابن خلدون]]، [[معرفة القراء الكبار علی الطبقات و الأعصار|معرفة القراء الكبار ذهبی]]، اللألي الفريدة في شرح القصيدة الشاطبية فاسی و...<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8606/1/247 ر.ک: فهرست منابع، ص247-258]</ref>


==گزارش محتوا==
==گزارش محتوا==
نویسنده در مقدمه، درباره طرق قراءات در مکتب (مدرسه) مغربیه تا زمان شاطبی بحث می‌کند.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8606/1/5 ر.ک: مقدمه کتاب، ص5-13]</ref>
نویسنده در مقدمه، درباره طرق قراءات در مکتب (مدرسه) مغربیه تا زمان شاطبی بحث می‌کند.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8606/1/5 ر.ک: مقدمه کتاب، ص5-13]</ref>


فصل اول کتاب حاوی مطالبی درباره زندگینامه شاطبی و هجرت وفات اوست. [[شاطبی، قاسم بن فیره|قاسم بن فیره بن خلف بن احمد ابوالقاسم (ابومحمد) رعینی شاطبی اندلسی]] ضریر در اواخر سال 538 هجری در شاطبه (شهری بزرگ در شرق اندلس نزدیکی بلنسیه) متولد شد. وی نابینا به دنیا آمد. در همان شهر بزرگ شد و قرآن را قراءت کرد و نزد برخی اساتید آموخت. سپس به بلنسیه رفت و قراءات را در آنجا خواند و «التیسیر» را به‌صورت حفظ بر ابوالحسن علی بن محمد بن هذیل خواند و در مدرسه اثریة حدیث و فقه و عربی و آداب و... را از جماعتی از مشایخ آنجا آموخت.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8606/1/17 ر.ک: متن کتاب، ص17]</ref> وی پس از مدتی به شاطبه بازگشت و قراءت قرآن را نشر داد و در آنجا شاگردانی را پرورش داد که قراءات را بر او می‌خواندند. شاطبی در جوانی بر همسالان خودش خطبه می‌خواند.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8606/1/18 ر.ک: همان، ص18]</ref> گویا ولایت مسند خطابه در شهرش علت هجرت او از اندلس به مشرق بوده است؛ زیرا در آن زمان موحدین به امام مهدی معتقد بودند و آن حضرت را هدایت شده و دارای عصمت و... می‌دانستند و به ایشان دعوت می‌کردند، اما حاکمان آن زمان منبری‌ها را اجبار می‌کردند که مدح آنان را بگویند. ازاین‌رو شاطبی به عذر رفتن به حج از زیر بار این امر شانه خالی کرد و از اندلس هجرت کرد و به مصر رفت.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8606/1/18 ر.ک: همان]</ref> او در مصر به شهرهای مختلفی رفت و گویا قصیده‌های رائیه و لامیه‌اش را در مدرسه معزیه قاهره گفته باشد.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8606/1/18 ر.ک: همان، ص18-19]</ref> وی در مصر با زنی از بنی حمیریان ازدواج کرد و پس از حدود سه سال اولین فرزند ذکورش به دنیا آمد. او دختری هم دارد که بعد از وفات شاطبی با ابوالحسن علی بن شجاع معروف به کمال ضریر ازدواج کرد. شاطبی پس از نماز عصر یکشنبه 28 جمادی‌الثانی 590ق در سن 52 سالگی در مصر از دنیا رفت و فردای آن روز در قرافه دفن شد. قبر او در مقبره قاضی فاضل است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8606/1/19 ر.ک: همان، ص19-20]</ref>
فصل اول کتاب حاوی مطالبی درباره زندگی‌نامه شاطبی و هجرت وفات اوست. [[شاطبی، قاسم بن فیره|قاسم بن فیره بن خلف بن احمد ابوالقاسم (ابومحمد) رعینی شاطبی اندلسی]] ضریر در اواخر سال 538 هجری در شاطبه (شهری بزرگ در شرق اندلس نزدیکی بلنسیه) متولد شد. وی نابینا به دنیا آمد. در همان شهر بزرگ شد و قرآن را قراءت کرد و نزد برخی اساتید آموخت. سپس به بلنسیه رفت و قراءات را در آنجا خواند و «التیسیر» را به‌صورت حفظ بر ابوالحسن علی بن محمد بن هذیل خواند و در مدرسه اثریة حدیث و فقه و عربی و آداب و... را از جماعتی از مشایخ آنجا آموخت.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8606/1/17 ر.ک: متن کتاب، ص17]</ref> وی پس از مدتی به شاطبه بازگشت و قراءت قرآن را نشر داد و در آنجا شاگردانی را پرورش داد که قراءات را بر او می‌خواندند. شاطبی در جوانی بر همسالان خودش خطبه می‌خواند.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8606/1/18 ر.ک: همان، ص18]</ref> گویا ولایت مسند خطابه در شهرش علت هجرت او از اندلس به مشرق بوده است؛ زیرا در آن زمان موحدین به امام مهدی معتقد بودند و آن حضرت را هدایت شده و دارای عصمت و... می‌دانستند و به ایشان دعوت می‌کردند، اما حاکمان آن زمان منبری‌ها را اجبار می‌کردند که مدح آنان را بگویند. ازاین‌رو شاطبی به عذر رفتن به حج از زیر بار این امر شانه خالی کرد و از اندلس هجرت کرد و به مصر رفت.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8606/1/18 ر.ک: همان]</ref> او در مصر به شهرهای مختلفی رفت و گویا قصیده‌های رائیه و لامیه‌اش را در مدرسه معزیه قاهره گفته باشد.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8606/1/18 ر.ک: همان، ص18-19]</ref> وی در مصر با زنی از بنی حمیریان ازدواج کرد و پس از حدود سه سال اولین فرزند ذکورش به دنیا آمد. او دختری هم دارد که بعد از وفات شاطبی با ابوالحسن علی بن شجاع معروف به کمال ضریر ازدواج کرد. شاطبی پس از نماز عصر یکشنبه 28 جمادی‌الثانی 590ق در سن 52 سالگی در مصر از دنیا رفت و فردای آن روز در قرافه دفن شد. قبر او در مقبره قاضی فاضل است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8606/1/19 ر.ک: همان، ص19-20]</ref>


نویسنده در ادامه به معرفی دوازده نفر از اساتید و شیوخ اجازه او می‌پردازد. برخی از آنان عبارتند از؛ ابوعبدالله ابن لایه شاطبی ضریر محمد بن علی بن محمد بن ابوالعاص نفزی، ابوجعفر احمد بن محمد بن علی بن محمد بن ابوالعاص نفزی معروف به ابن لایه، ابوالحسن بلنسی علی بن محمد بن علی بن هذیل، ابوالحسن انصاری بلنسی علی بن عبدالله بن خلف بن نعمت، ابوبکر اشبیلی محمد بن یوسف بن مفرج بن سعادت، ابوعبدالله ازدی شاطبی محمد بن احمد بن مسعود معروف به ابن صاحب الصلاة و...<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8606/1/21 ر.ک: همان، ص21-39]</ref>
نویسنده در ادامه به معرفی دوازده نفر از اساتید و شیوخ اجازه او می‌پردازد. برخی از آنان عبارتند از؛ ابوعبدالله ابن لایه شاطبی ضریر محمد بن علی بن محمد بن ابوالعاص نفزی، ابوجعفر احمد بن محمد بن علی بن محمد بن ابوالعاص نفزی معروف به ابن لایه، ابوالحسن بلنسی علی بن محمد بن علی بن هذیل، ابوالحسن انصاری بلنسی علی بن عبدالله بن خلف بن نعمت، ابوبکر اشبیلی محمد بن یوسف بن مفرج بن سعادت، ابوعبدالله ازدی شاطبی محمد بن احمد بن مسعود معروف به ابن صاحب الصلاة و...<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8606/1/21 ر.ک: همان، ص21-39]</ref>