استنطاق آية الغار و إشكالية التنصيص الحديثي بين التثنية و التثليث: تفاوت میان نسخه‌ها

به اعتقاد نویسنده، پس از بررسی آیه و روایات مذکور پیرامون آن، بنا بر روایت بخاری مبنی بر وجود سه نفر، اشکالاتی پیش می‌آید که از جمله آنها، عبارتند از:

# اینکه گفتگوی داخل غار، بین دو نفر بوده و شخص سوم، فقط شنونده باشد؛ به‌عبارت‌دیگر، گفتگو یا بین پیامبر(ص) و ابوبکر واقع شده یا بین پیامبر(ص) و آن شخص سوم.

# منظور از «إذ يقول لصاحبه»، یکی از آن دو نفر باشد؛ یعنی مصاحب پیامبر(ص) یا ابوبکر و یا شخص سوم باشد.

در مسئله نخست، به ذکر آنچه که در تأویل آیه غار وارد شده، پرداخته شده است. به اعتقاد نویسنده، آنچه از بررسی اقوال تأویل‌کنندگان این آیه، می‌توان بدان پی برد، سه نکته زیر می‌باشد:

# «إذ يقول لصاحبه» چند نکته دارد، از جمله اینکه در معنای صحابی، چنین آمده است: «هر کسی که پیامبر(ص) را دیده و یا از او چیزی شنیده است» و با این تعریف، مؤمن، منافق، مسلمان و مشرک همگی جزء صحابی محسوب می‌شوند و خداوند کفار و مشرکین را نیز با این عنوان خطاب قرار داده است «وَ مَا صَاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ‌«(التكویر: 22)؛ «مصاحب شما دیوانه نیست» و اگر صرف مصاحبت با پیامبر(ص)، بدون در نظر گرفتن تقوا، ملاک و مقیاس تکریم باشد، منافقین و مشرکین نیز مشمول این امر می‌باشند.

# معیت خداوند که از «لا تحرن إن الله معنا» استفاده می‌شود: نویسنده با ذکر دلایل و قراین متعدد ثابت می‌کند که شخص مورد خطاب در این موضع، عبدالله بن ابوبکر است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/36649/1/42 ر.ک: متن کتاب، ص42-46]</ref>.