۱٬۸۴۰
ویرایش
ابن بیطار، عبدالله بن احمد: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ني ' به 'نی') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
او در شهر مالقه در اندلس در نيمه دوم قرن ششم هجرى در یک خانواده اهل علم متولد شد. اگرچه اطلاعات دقيقى در مورد دوران كودكى و نوجوانى او در دست نيست، اما او در اشبيليه نزد برخى از اساتيد از جمله نزد ابوالعباس نباتى متوفى به سال 637ق، و ابن الحجاج الاشبيلى و عبدالله بن صالح الكتامى شاگردى نموده است. | او در شهر مالقه در اندلس در نيمه دوم قرن ششم هجرى در یک خانواده اهل علم متولد شد. اگرچه اطلاعات دقيقى در مورد دوران كودكى و نوجوانى او در دست نيست، اما او در اشبيليه نزد برخى از اساتيد از جمله نزد ابوالعباس نباتى متوفى به سال 637ق، و ابن الحجاج الاشبيلى و عبدالله بن صالح الكتامى شاگردى نموده است. | ||
ابن بيطار بعد از | ابن بيطار بعد از فراگیرى علوم گیاهى در حوالى سال 617ق، درحالىكه حدود 20 سال داشت، اندلس را به مقصد مغرب اقصى و الجزاير و تونس و ليبى فعلى بهمنظور فراگیرى علوم گیاهى ترك كرد، از آنجا به آسياى صغير (تركيه فعلى) و يونان و بيزنطه (روم) و سپس به ایران و عراق و شام و مصر سفر كرده است و در مصر به محضر الملك الكامل محمد بن ابىبكر بن ايوب رسيد و توانست در آنجا مسئول گیاهشناسان آنجا شود و پس از درگذشت محمد بن ابىبكر بن ايوب به خدمت پسرش صالح نجمالدين رسيد. وى تا اواخر عمر در دمشق مستقر شده و شاگردان فراوانى داشته است و بالاخره در همین شهر در سال 646ق، وفات يافته است. | ||
== آثار== | |||
از ابن بيطار آثار متعددى در پزشکى و داروسازى بهجاى مانده است؛ رسالة في الأغذية و الأدویة؛ مقالة في الليمون؛ کتاب الإبانة و الإعلام بما في المنهاج من الخلل و الأوهام (ابن بيطار در این کتاب به انتقاد از کتاب ابن جزله متوفى به سال 498ق، تحت عنوان [[منهاج البيان في ما استعمله الإنسان]] پرداخته است)؛ کتاب تفسير کتاب دياسقوريدوس؛ کتاب الأفعال العجيبة و الخواص الغريبة و کتاب میزان الطبيب نيز ظاهرا از او است لیکن در مورد 2 کتاب اخير اطلاعى در دست نيست. | |||
شهرت ابن بيطار بيشتر به خاطر تألیف دو اثر مهم «المغني في الأدویة المفردة» و کتاب «الجامع في الأدویة المفردة» است كه این کتاب را ابن بيطار به نام سلطان ايوبى ملك صالح نجمالدين، حوالى سال 635ق، تألیف نموده است. | |||
شهرت ابن بيطار بيشتر به خاطر تألیف دو اثر مهم | |||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||