دیوان منجیک ترمذی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ب|''طور است به نوبت اندرون زرین ''|2=''طیر است به زحمت اندرون پران''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، صفحه ‎هجده - ‎نوزده</ref>.

{{ب|''چو ملک کر شود و نشنود مرا ملک ''|2=''دو چیز باید دینار زرد و تیغ کبود''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، صفحه ‎نوزده – بیست‌وسه</ref>.

در حال حاضر بسیاری از اشعار منجیک از بین رفته و بلندترین قصیده باقی‌مانده از دیوان منجیک قصیده لامیه است که تاکنون 45 بیت از آن در تذکره‌ها، جنگ‎ها و قاموس‎ها یافت شده است. این قصیده در مدح امیر ابوالمظفر احمد چغانی بوده و در بحر مجتث سروده شده است و سوزنی سمرقندی قصیده‌ای به همین وزن و قافیه و به تقلید از این قصیده منجیک سروده است.<ref>ر.ک: همان، صفحه ‎بیست‌وچهار</ref>.