پرش به محتوا

الروضة في القراءات الإحدی عشرة: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۹: خط ۲۹:
}}
}}
   
   
'''الروضة في القراءات الإحدی عشرة''' اثر ابوالحسن بن محمد بن ابراهیم بغدادی مالکی (متوفی 438ق)، کتابی است پیرامون قرائات یازدهگاه
'''الروضة في القراءات الإحدی عشرة،''' اثر ابوالحسن بن محمد بن ابراهیم بغدادی مالکی (متوفی 438ق)، کتابی است پیرامون قرائات یازده‌گاه.


در مقدمه کتاب، به منظور بیان اهمیت آن، به این نکته اشاره شده است که این اثر، کتاب ارزشمندی است که در آن، به جمع‌آوری یازده قرائت پرداخته شده و مطالب علمی مطرح شده پیرامون این یازده قرائت را در کمتر کتابی به این شکل می‌توان یافت<ref>مقدمه، ص85</ref>.
در مقدمه کتاب، به‌منظور بیان اهمیت آن، به این نکته اشاره شده است که این اثر، کتاب ارزشمندی است که در آن، به جمع‌آوری یازده قرائت پرداخته شده و مطالب علمی مطرح شده پیرامون این یازده قرائت را در کمتر کتابی به این شکل می‌توان یافت<ref>مقدمه، ص85</ref>.


تردیدی در انتساب این کتاب به مالکی وجود ندارد و مورخین و سیره‌نویسانی که این کتاب را از جمله آثار او دانسته‌اند، در تسمیه آن، دچار اختلاف شده‌اند، به گونه‌ای که اشبیلی، سیوطی و ذهبی در «معرفة القراء» آن را «الروضة في القراءات» نامیده و ابن عماد حنبلی و ذهبی در «العبر»، تحت عنوان «الروضة في القرائات العشر» از آن یاد کرده‌اند. ابن تغری اتابکی نیز به ذکر «الروضة» اکتفاء کرده است. حاجی خلیفه نیز تحت عنوان «الروضة في القراءات السبع» از آن یاد کرده است<ref>مقدمه، ص39- 41</ref>.
تردیدی در انتساب این کتاب به مالکی وجود ندارد و مورخین و سیره‌نویسانی که این کتاب را از جمله آثار او دانسته‌اند، در تسمیه آن، دچار اختلاف شده‌اند؛ به‌گونه‌ای که اشبیلی، سیوطی و ذهبی در «معرفة القراء» آن را «الروضة في القراءات» نامیده‌اند و ابن عماد حنبلی و ذهبی در «العبر»، تحت عنوان «الروضة في القراءات العشر» از آن یاد کرده‌اند. ابن تغری اتابکی نیز به ذکر «الروضة» اکتفاء کرده است. حاجی خلیفه نیز تحت عنوان «الروضة في القراءات السبع» از آن یاد کرده است<ref>مقدمه، ص39- 41</ref>.


یکی از اموری که باعث اهمیت کتاب شده، آن است که منبع و مصدر اصلی نویسنده در تدوین و تألیف مطالب، روایت وی از مشایخ خود می‌باشد؛ به گونه‌ای که خود نیز در مقدمه، به این نکته اشاره نموده و گفته است که در این کتاب، به جمع‌آوری قرائات مشهور در مدینه، بغداد، نهران، تکریت و کوفه پرداخته است<ref>همان، ص83</ref>.
یکی از اموری که باعث اهمیت کتاب شده، آن است که منبع و مصدر اصلی نویسنده در تدوین و تألیف مطالب، روایت وی از مشایخ خود می‌باشد؛ به گونه‌ای که خود نیز در مقدمه، به این نکته اشاره نموده و گفته است که در این کتاب، به جمع‌آوری قرائات مشهور در مدینه، بغداد، نهران، تکریت و کوفه پرداخته است<ref>همان، ص83</ref>.
۱٬۴۸۲

ویرایش